อนุทิน 119607

วิชาเหมือนสินค้าอันมีค่าอยู่เมืองไกล

ต้องยากลำบากไปจึงจะได้สินค้ามา

[โอ๋-อโณ]

ยานนาวาวิเศษ (ของ บุราณ) วิชาเหมือนสินค้าอันมีค่าอยู่เมืองไกล ต้องยากลำบากไปจึงจะได้สินค้ามา จงตั้งเอากายเจ้าเป็นสำเภาอันโสภา ความเพียรเป็นโยธาแขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ นิ้วเป็นสายระยางสองเท้าต่างสมอไม้ ปากเป็นนายงานไปอัชฌาสัยเป็นเสบียง สติเป็นหางเสือถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง ถือไว้อย่าให้เอียงตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา ปัญญาเป็นกล้องแก้วส่องดูแถวแนวหินผา เจ้าจงเอาหูตาเป็นล้าต้าฟังดูลม ขี้เกียจคือปลาร้ายจะทำลายให้เรือจม เอาใจเป็นปืนคมยิงระดมให้จมไป จึงจะได้สินค้ามาเป็นวิชาอันพิศมัย จงหมั่นมั่นกายใจอย่าได้คร้านการวิชา ลอกมาจาก วรรณกรรม ฟ.ฮีแลร์ อัสัมชัญ ดรุณศึกษา ของเจษฎาจารย์ ฟ.ฮีแลร์

ขอบคุณพี่ krutoiting มากเลยค่ะ ชอบกลอนนี้มาก ยังท่องได้อยู่เลยค่ะ ทำให้ไปหาที่มาเอาแปะเก็บไว้ที่นี่ด้วย