อนุทิน 118863

ลูกล่อลูกชน กับผู้สูงอายุ แบบพาให้เกิดประโยชน์ต่อผู้รับโดยตรง ก็เปิดใจ ยอมรับ รับรู้ เข้าใจ จิตก็เบิกบาน

ไม่ได้ซ้ำซ้อนอะไร แบบตรงไปตรงมาทำให้เห็น ชวนให้ทำ ทำได้ก็ให้ใส่ใจด้วย  ใส่ใจง่ายๆก็เอาจิตไปกำหนดรู้ ทีนี้เอาจิตไปกำหนดรู้กับสิ่งที่กำลังทำมันก็รู้ แต่บอกไม่ได้ ก็ให้ใคร่ครวญ ทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ยังบอกไม่ได้ บอกว่าติดๆๆพูดไม่เป็น นีเพราะไม่เคยฝึกเคยรู้อะไรเลย ทำไง ก็เอาใหม่ ให้ทำแบบไม่ใส่ใจ ไม่ใส่ใจคือไม่ต้องระลึกรู้ลมหายใจ เขาให้ทำอะไรก็ทำไปงั้นๆ ขอไปที ให้ผ่านๆไป แล้วลองถามดูซิว่า ไอ้ที่ทำไปแบบไม่ใส่ใจนั้น กายมันรู้สึกอย่างไร ความคิดหละนะ มันทันได้คิดไหม แล้วจิตมันเป็นอย่างไร มันต่างกับที่ทำอย่างมีสติไหม ก็เห็นกัน แล้วก็อดพูดอวดเพื่อนข้างๆไม่ได้ เพราะดีใจ นี่เพราะไม่เคยทำแบบนนี้ไง  ก็ชอบกัน บอกว่าเอาอีกนะ วันหลัีงมาต้่องมาพาทำอีก นี่ไงชอบก็ศรัทธา ..ก็จดจำ และอยากทำทำแล้วมีความสุข ก็บอกว่าแค่ให้รู้ว่าทำแล้วร่างกายดี สบาย จิตเบิกบาน รู้แล้วก็ปล่อยวาง เพราะเดี๋ยวมันก็มีอะไรๆมาให้เปลี่ยนได้ ปล่อยวาง ละไว้ซะจะได้ไม่ยึดอะไรก็ค่อยๆฝึกก็ชินไปเอง ไม่ต้องเยอะ