ตอนที่ 19
จากน้ำตกคอนพะเพ็งเร่งรีบกลับ ตะวันใกล้จะลับเลื่อนลอยหาย
ฟ้าเริ่มหลัวมัวหมองต้องบ๊ายบาย หากยังขืนกรีดกรายไม่เข้ายา
รถมาถึงปากเซเวลาค่ำ แต่ก็ไม่ชีช้ำอะไรหนา
เพราะพวกเราทั้งสิ้นกินข้าวปลา ก่อนที่ไก๊ด์จะพาไปโรงแรม
ถึงโรงแรมที่พักบ่ชักช้า รีบอาบน้ำอาบท่าให้ชื่นแช่ม
ทำให้จิตผ่อนคลายหายมอมแมม เมื่อประแป้งแต่งแต้มยิ่งดูดี
ครั้นเข้าฌานเพียงพอก็เอนกาย หลับสบายหายห่วงคนทวงหนี้
ไร้กังวลใดใดไปทันที นอนฝันดีอิ่มใจไปทั้งคืน
เช้าที่ห้า ต.ค. ไม่รอช้า เดินลงมาหน้าโรงแรมอย่างแช่มชื่น
สมาชิกต่างก็เคียงเรียงหน้ายืน ดูชื่นมื่นทั้งผองเพื่อนพ้องเรา
ต่างใส่บาตรพระสงฆ์ทรงศีลา ที่ได้นิมนต์มาราวว่าเหมา
เพราะไม่มีใครแย่งมาแบ่งเบา มีแต่เหล่ากากี่นั้งถ้วนทั้งเพ
แล้วถอยฉากลากสังขารผ่านล็อบบี้ ไม่หันรีหันขวางทำห่างเห
ตรงเข้าหาอาหารในจานเปล ไม่ไฉเฉฉับเฉียบก็เรียบวุธ
ไม่มีความเห็น