อนุทิน 11724

อ่านบันทึกของคุณดิเรก  สมการแห่ง "ความว่าง"  ทำให้คิดถึง

บทที่ 11 ความว่างเปล่า จากหนังสือ เต๋าเต็กเก็ง เล่มโปรด ตามเคย..

 

ล้อรถนั้นประกอบด้วยไม้สามสิบซี่    รวมกันอยู่ที่แกน

วงรอบนอกของล้อและไม้ทั้งสามสิบซี่นั้น   คือความ "มี"

ดุมล้อนั้นกลับกลวง   คือความ "ว่าง"

จากความว่างนี้เอง   คุณประโยชน์ของล้อก็เกิดขึ้น

ปั้นดินเหนียวขึ้นเป็นภาชนะ  

จากความว่างเปล่าของภาชนะนี้เอง

คุณประโยชน์ของภาชนะก็เกิดขึ้น

เราได้ใช้ประโยชน์จากความมี  

และได้รับคุณประโยชน์จากความว่าง.

การครุ่นคิดใคร่ครวญ อยู่เนือง ๆ นั้น มีคุณประโยชน์ก็ต่อเมื่อ ครุ่นคิดใคร่ครวญในขณะที่อยู่ใน "ความว่าง" มิใช่หรือ