อนุทิน 117069

ตอนที่ 18

            “คอนพะเพ็ง” น้ำตกเขายกย่อง               ว่าเป็นหนึ่งไม่มีสองเป็นรองไผ

สมญานามที่เชิดชูซูฮกไว้                                  “น้ำตกไนแองการ่าแห่งเอเชีย”  

            

              เป็นน้ำตกขนาดใหญ่ไหลเชี่ยวกราก      เหมือนกระชากแก่งหินให้สิ้นเสีย

กระหน่ำถาโถมไหลเหมือนใส่เกียร์                      ราวกับเกลี่ยแก่งให้ราบสาบสูญไป  

              น้ำไหลพรากจากแก่งแท่งศิลา              ดูเหมือนว่าเขื่อนขวางทางน้ำไหล

ดูดุดันเกรี้ยวกราดบาดแทงใจ                              มาตรว่าใครหล่นลงคงแหลกลาญ  

              บนหน้าผากลางอุทกน้ำตกนี้                  เคยมีต้น “มณีโคตร”เด่นตระหง่าน

เป็นต้นไม้ไม่น่าเชื่อเหลือประมาณ                        เขาเล่าขานว่าเป็นไม้ไม่มีใบ   

             ใครได้กินผลไม้นี้จะมีสิทธิ์                      ที่ชีวิตจะยืนนานเกินขานไข

ที่ผ่านมาต้นไม้นี้ไม่มีใคร                                      จะกล้าหาญชาญชัยลงไปเอา   

              เพราะไม่กล้าฝ่าน้ำเชี่ยวอันเกรี้ยวกราด   จึงขี้ขลาดถ้วนหน้าอย่าว่าเขา

เพราะเป็นเรื่องน่ากลัวแม้ตัวเรา                             เดี๋ยวจะเหมือนอิเหนาเป็นเสียเอง   

              บ้างเล่าว่าต้นไม้นี้มีสามยอด                   จะชี้ทอดไปสามทางอย่างตรงเผง

ยอดที่หนึ่งคือไทยไม่คว้างเคว้ง                            ยอดที่สองตรงเป๋งกัมพูชา   

              ยอดที่สามชี้ไปในแดนลาว                      ตามคำขานบอกกล่าวยังเล่าว่า

กิ่งด้านไหนมีใบงอกงามตา                                    ประเทศนั้นถึงเวลาเจริญพอ    

              แต่มณีโคตรต้นนี้ไม่มีแล้ว                        กระแสน้ำเซาะจนแผ้วไม่เหลือหลอ

ไร้ร่องรอยแง่งแง่แม้แต่ตอ                                     ถึงอยากถ่อลงไปเอาก็เปล่าดาย