อนุทิน 116970

จงให้อาจารย์ภาคภูมิใจว่าเราเป็นศิษย์ของท่าน

 ขณะนี้บนโต๊ะภายในห้องสมุดของ มจร.วังน้อย มีหนังสือ ๕ เล่มที่ผมหยิบมาจากชั้นวาง คือ ศาสนาสากล เขียนโดย สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (พิมพ์ ธมฺมธโร) พิธีกรรมในศาสนา เขียนโดย ศาสตราจารย์ ดร.คุณหญิงสุริยา รัตนกุล รัฐกับศาสนา บทความว่าด้วย อาณาจักร ศาสนจักรและเสรีภาพ เขียนโดย พิพัฒน์ พสุธารชาติ ศาสนาสากล เขียนโดย พลตรี หลวงวิจิตรวาทการ และฮินดู-พุทธ จุดยืนที่แตกต่าง เขียนโดย สุมาลี มหณรงค์ชัย

ผมเปิดดูทั้งหมด โดยเฉพาะสารบัญ ขณะนี้ผมอ่านคำนิยมของหนังสือสองเล่มจบ คือเล่มรัฐกับศาสนาและฮินดู-พุทธ คนเขียนคำนิยมคนเดียวกันคือ สมภาร พรมทา ดูเหมือนภาษาและอารมณ์ในการเขียนของสองเล่มจะต่างกัน แต่สิ่งที่ผมได้คติคือ "จงให้อาจารย์ภาคภูมิใจว่าเราเป็นศิษย์ของท่าน" ชีวิตคนเรานั้นต้องพัฒนาได้ ดูอย่างงานเขียนเรื่องรัฐกับศาสนา ผู้เขียนเรียนจบสายวิศวกรรมและบริหารธุรกิจ แต่สามารถเขียนงานทางปรัชญา ศาสนา สังคม ได้

หลายคนมีอาจารย์ หากเรายังเรียนหนังสืออยู่ จงอย่าทำให้แรงกายแรงใจที่อาจารย์ทุ่มเทให้กลายเป็นสิ่งว่างเปล่า อย่างน้อย การเดินขึ้นบันไดจะไม่เห็นการย่ำอยู่กับที่ก็พอ มากน้อยขึ้นกับศักยภาพของแต่ละคนไป