อนุทิน 116951

ตอนที่ 16

           ล้อรถเลื่อนเคลื่อนคล้อยย้อนรอยเก่า                ทำให้เราสมหวังดีจังหนอ

ชมซากหัวรถจักรใช่หลักตอ                                        แต่มีหม้อไอน้ำยังงามดี   

           รถจักรนี้สร้างครั้งฝรั่งเศส                                  ครอบครองอาณาเขตของลาวนี่

ใช้ลำเลียงเสบียงกรังทั้งโยธี                                        เข้ามายึดพื้นที่ของลาวไป  

            ครั้นต่อมาตั้งต้นขนสินค้า                                 เพื่อไปลงนาวาท่าเรือใหม่

เขาเดินเกมสวาปามอย่างย่ามใจ                                   ทำสิ่งใดได้เนื้อเนื้อช่างเหนือชั้น  

           ส่งสินค้าไปยังฝรั่งเศส                                      ทั้งประเทศเมืองขึ้นทั่วเขตขัณฑ์

รวมกอบโกยสินทรัพย์นับอนันต์                                   ลาวทั้งนั้นขื่นขมตรอมตรมนัก  

           เหตุที่สร้างทางรถไฟในดอนคอน                      เพราะลำน้ำโขงบางตอนมีแก่งดัก

ขวางทางเรือไว้ให้หยุดชะงัก                                       เรือถูกกักมิให้ผ่านล่องธารไป  

           ฝรั่งเศสจึงคิดค้นหนทางเบี่ยง                           เพื่อหลีกเลี่ยงเกาะแก่งขนาดใหญ่

หาทางออกโดยคิดสร้างทางรถไฟ                               จึงถูไถไปได้ไม่อับจน  

          ครั้นฝรั่งเศสสะบัดก้นพ้นลาวแล้ว                        หัวรถจักรก็ตั้งแซ่วท้าลมฝน

ดูเหมือนว่าเอี้ยมเฟี้ยมรู้เจียมตน                                  ไม่เฟียดฟัดสะบัดก้นติดตามนาย  

          แต่ต่อมาลาวเห็นดีมีคุณค่า                                จึงปกปักรักษาเป็นจุดขาย

การท่องเที่ยวให้ฟูเฟื่องเรืองกำจาย                              มีความหมายน่าคิดน่าติดตาม