เมื่อวาน...เลิกงานเกือบห้าโมงเกือบหกโมง...
ผมเดินเลียบตึกน้อยใหญ่ในกระทรวง...
เดินไปเดินมาเริ่มมืด...ท้องฟ้าขมุกขมัว...
บางคนกำลังออกกำลังกายบนลานหญ้า...บางคนก็เพิ่งลงจากที่ทำงาน...
แหงนมองฟ้า...ภายในกระทรวงดูมืดไปนิด...สำหรับชีวิตท่ามกลางแสงสีของกรุงเทพฯ
ผมเดินมาเรื่อยๆ ...รอรถเมล์ที่ประตูด้านข้าง...แต่ไม่ยักมีเลย...
ผมเลยเดินมาเรื่อยๆ จนเกือบจะถึงสำนักงาน ก.พ.
ฝนเริ่มลงเม็ด...ตอนแรกนึกว่าปรอยๆ...เดินไปเรื่อยๆ ....เริ่มลงเม็ดหนัก
รีบวิ่งเข้าศาลา...ฝนทำให้เสื้อผ้าผมพอให้ชุ่มๆ...
ตกลงมาก เกือบสามสิบนาที..
เลยเดินต่อ...เดินโรงพยาบาลศรีธัญญาไกลๆ
พอดีรถมอเตอร์ไซด์วินมา....เลยเรียก
ไปถึงหน้ากระทรวง คิด 10 บาท...แต่เร้าใจตรงวิ่งเข้าช่องเล็ก
ของรถที่จอดติดเรียงรายกันเป็นแพ...
เป็นสีสันของชีวิตในการเดินทาง...
ฝนตกที่กรุงเทพฯ...
บ้านจะฝนตกไหมนะ? (ต้นไม้...สวนครัวเป็นอย่างไง?)
คิดถึงบ้าน....
ไม่มีความเห็น