ตอนที่ 12
“บอละเวน” เป็นแดนด้าวลาวละเวน เชื้อสายมอญเขมรเป็นส่วนใหญ่
ครอบคลุมเขตขัณฑ์อันกว้างไกล สี่แขวงในอาณาเขตประเทศลาว
หนึ่งนั้นหรือคือแขวงเซกอง แขวงที่สองอัตตะปือคือแดนด้าว
สามจำปาสักต่อพืดยืดยาว สี่ระนาวคลุมแขวงสาละวัน
เผ่าละเวนมีฝีมือคือทอผ้า นำลูกปัดมาถักทอต่อสีสัน
มีสไตล์ของเขมรเป็นสำคัญ แต่ก็ไม่เทียมทันเท่าลาวบน
บอละเวนดินอุดมสมบูรณ์ดี เป็นแหล่งที่เหมาะเจาะเพาะพืชผล
มีกาแฟเป็นที่หนึ่งพึงยินยล รสชาติอร่อยล้นคณนา
ครั้งฝรั่งเศสลำพองครองเมืองลาว ได้นำเข้ากาแฟพันธุ์ “โรปัสต้า”
อีกกาแฟพันธุ์ดีที่นำมา ชื่อว่า “อารามิก้า” เป็นสายพันธุ์
ปัจจุบันรัฐประสานการผลิต ส่งไปขายทุกทิศทั่วเขตขัณฑ์
เป็นสินค้าส่งออกขอบอกกัน ว่าลาวนั้นคุยเขื่องเรื่องกาแฟ
ถึงเวลาล่าถอยจากดอยสูง อยากลาฝูงลิงค่างอย่างแยแส
เดินทอดน่องผะแผ่วแล้วเหลียวแล ไม่เห็นแม้หัวหางของค่างลิง
รถแล่นกลับทางเก่าที่เราผ่าน วิ่งทะยานล้อลอยไม่อ้อยอิ่ง
ถึงโรงแรมที่พักประจักษ์จริง ที่พักพิงยิ่งใหญ่ในปากเซ
“เอราวัณริเวอร์ไซด์” ใครใครรู้ โรงแรมหรูทั้งแท่งใช่แสร้งเส
ต่างเข้าห้องฉับพลันกันทั้งเพ ไม่มีใครเตร็ดเตร่ให้ป่วยการ
เสร็จธุระส่วนตัวไม่มัวช้า ต่างก็รีบลงมาห้องอาหาร
แต่ยังไม่ขยับรับประทาน เพราะต้องผ่านประเพณีที่สำคัญ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ