อนุทิน 116777

เมื่อเลือกจะเดินทางใหม่ ก็ต้องหักร้างถางป่าไปให้คนอื่นก่อน

ทางเดินอาจยอกย้อน ชักช้า วกวน สับสน วนเวียน 

แต่เมื่อเลือกที่จะเลี้ยวมาเสียตั้งแต่แรก

ก็จงเชื่อว่าได้ตัดสินใจถูก 

ถูก สำหรับเรา ไม่ใช่เขา 

(คุณค่า เป็นอีกเรื่องที่ต้องตั้งสติ เข้าใจมันเสมอ)

และปลายทางอาจไม่ใช่เราที่ไปถึง

แต่เชื่อเถอะ จะมีคนมาหักร้างทางเดินนี้ต่อไป

ไม่วันใด ก็วันหนึ่ง

เพราะมนุษย์เพิ่มมากขึ้นทุกวัน

และทางเดินก็ต้องมากขึ้นตาม