ที่มาของการทดลองลดจำนวนครั้งของการกินอาหาร
ผมได้ข้อคิด ระหว่างการขับรถไปธุระในที่ต่างๆนะครับ
ถ้าน้ำมันยังเต็มถัง หรือยังมีมาก และปั๊มน้ำมันก็หาไม่ยาก ผมจะไม่แวะเติม
เพราะไม่ต้องการพกถังสำรองน้ำมัน เกินความจำเป็น มันเกะกะและหนักรถ
แต่ผมรู้สึกแปลกมากๆ
ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนชอบเติมอาหารให้กับตัวเองทั้งๆที่ "น้ำมันยังเต็มถัง" ทั้งถังจริง (ตับ) และ ถังสำรอง (รอบเอว)
ที่ตับประเมินจากการหมดแรง พักก็ไม่หาย
รอบเองเอามือคลำดูก็รู้แล้ว ยังเหลือมากไหม ส่วนใหญ่ยังเหลือครับ ไม่เชื่อลองคลำดูเดียวนี้เลยครับ
การเก็บอาหารสำรองไว้มากๆแบบนี้ไม่มีข้อดีอะไรเลยครับ สำรองนิดหน่อยก็พอครับ
และเราก็ไม่ได้อยู่เมืองหนาวที่จะใช้ชั้นไขมันใต้ผิวหนังรักษาความอบอุ่นของร่างกายแบบฝรั่ง
ทีนี้ ถังสำรองรอบเอวก็ยังเพียบ และเต็มทุกถัง
แต่ที่คิดจะที่เติม อาจเพราะไปหลงเชื่อตัวหลอก คือ กระเพาะ และระบบย่อยอาหาร
ที่เป็นแค่ทางผ่านของอาหาร ว่าไม่มีอาหารแล้ว
อย่าไปสนใจอวัยวะส่วนนี้ครับ
ไม่ใช่ที่เก็บอาหารนะครับ
ทุกครั้งที่ระบบย่อยอาหารมันทำท่าทำทางจะเตือน หรือหลอกเรา
ผมจะตรวจสอบ โดยการคลำดูถังสำรองรอบเอวว่ายังมีเต็มถังไหม หรือพร่องไปเท่าไหร่แล้ว
ถ้ายังมี ผมจะไม่ให้ความสนใจระบบย่อยอาหาร ที่ชัดๆ ว่ามาแกล้งหลอกเรา
พอเราไม่สนใจมันบ่อยๆ มันก็ "ไม่กล้า" สักพักมันก็ "เงียบ" ไปเอง
เป็นอย่างนี้ทุกที
ดังนั้น ถ้าตามใจมันโดยไม่ตรวจสอบ สงสัยจะหลง "เติมน้ำมัน" ทั้งๆที่ถังสำรองก็ยังเต็มเลยละครับ