อนุทิน 116454

ผมคิดถึงบ้านจังเลยครับ....เพราะเดือน พ.ย.55 .....

แทบจะไม่ได้อยู่บ้าน...คิดถึงแม่...ภรรยา และทิมดาบลูกชาย...บ้าน...

อดที่จะใจหายไม่ได้...ถึงแม้ตื่นพรุ่งนี้เช้า...ผมจะลืมตาขึ้นที่เชียงคาน....เมืองในความทรงจำ...

ได้ใส่บาตรข้าวเหนียวยามเช้าเหมือนหลวงพระบาง 

(แต่หลวงพระบางชุดทำบุญแพงกว่า 40 บาท เพราะเชียงคาน 60 บาท)

แต่ยังอดใจหายที่ไม่ตื่นมาพร้อมกับการ "กิน" กาแฟ...กับหนังสือเล่มโปรดที่อ่านเหลือครึ่งเล่ม

เสียงเปียโนของทิมดาบ...ที่ทำให้ชีวิตของผมมีพลัง...

รดน้ำต้นไม้...คุยกับต้นไม้...ให้อาหารปลา....

ช่วงสัปดาห์ต่อไป...ถึงปลายเดือน...ผมต้องมาทำงานที่กรุงเทพฯ...

ผู้คนที่ผมจะมาทำงานด้วย...และเกี่ยวข้องด้วยจะเป็นอย่างไงนะ ?

ผมจะปรับสภาพในชีวิตของเมืองหลวงได้อย่างไร ?

แต่ยังอุ่นใจว่า...ผมเดินทางมาด้วยความรัก...และการเรียนรู้

เพื่อนำสิ่งที่ได้มากมาย...มาแบ่งปันให้คนอื่นๆ ต่อ...

ผมต้องกราบขออภัย...คุณโจ้...ชลัญ....นางฟ้าที่จะมามอบดอกไม้ให้ผม

วันเสาร์ที่แล้ว...ผมออกไปเก็บข้อมูล...เพื่อนำไป กทม.

ไม่ได้พกโทรศัพท์ไปด้วย...คุณชลัญ...ติดต่อหลายครั้ง...หลายครั้งมาก.........

และเมื่อพี่โอ...โทรศััพท์มาหาด้วย...

พอบ่ายทำงานวันจันทร์...ติดต่อหาพี่โอ...ที่เข้าใจว่า...ผมไม่รับสายคุณชลัญ

ผมไม่มีความคิดอย่างนั้นเลยครับ....ผมกราบขออภัย...ขอโทษ

ทั้งพี่โอ...และคุณชลัญ...

ผมเสียใจมากครับ....คุณชลัญครับ...ถึงแม้เราจะรู้จักเพียงเวลาเล็กน้อย

แต่มิตรภาพในโกทูโนว์...ช่างสวนทางกันมากครับ

มิตรภาพ...การแบ่งปัน...ที่ไร้ชนชั้น...และไม่มีขอบเขต...

ความทรงจำที่ดีเหล่านั้น...และความเป็นเพื่อนที่ดี

จะคงอยู่กับเราเสมอนะครับ

ขอโทษอีกครั้งที่ทำให้เกิดความรู้สึกกังวล และเหนื่อยหน่ายกับเพื่อนคนนี้ครับ...

ปล. ผมในร้านอินเตอร์เน็ตเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในเชียงคาน

...เพื่อนโทร. มาตามแล้ว...เริ่มงอนเช่นกันว่า...ถ้าไม่รีบกลับมา...จะกลับบ้านที่ภูเขียวแล้ว...

....งานเข้าอีกแล้ว....

[คุณมะเดื่อ]

• ชีวิตคือการเดินทางจ้ะ
• เดินไปเรื่อย ๆ  แม้เหนื่อย  แม้ระอาก็ต้องเดินจ้ะ
• เพื่อนๆ คงเข้าใจจ้ะ

[หยั่งราก ฝากใบ]

 แต่ละคนย่อมมีเหตุผลและข้อจำกัดส่วนตัว

อย่ากังวล เพื่อน...จะเข้าใจเราเสมอค่ะ  :)

[ชลัญธร]

555 ท่านทิมดาบชลัญ ก็ล้อเล่นไปงั้นแหล่ะ  แหม!  รู้อยู่วายุ่งอย่ากังวลเลย  เดี๋ยวไว้ว่างแล้ว  จะไปหาจ้า  เดี๋ยวทำตัวให่น่ากลัวลดลงกว่านี้อีกนิด  อิ อิ ล้อเล่น  ก็รู้อยู่ว่าเราชอบ ฮา ชีวิตนี้มิเคยซีเครียด  ขนาดเป็นพาร์กินสันยังนั่งหัวเราก๊ากๆ เลย  หมอที่รักษายังเครียดกว่า  มีแอบไปถามน้องหมอที่ รพ.ด้วยว่าคนไข้   depressive มั๊ย  น้องหมอมาเล่าให้ฟัง  บอก ไปพี่โจ้ไม่เครียดหรอก  ขานี้ตลกบริโภคตลอด  สบายใจได้ ท่านทิมดาบ  ชลัญก็แหย่เล่นไปงั้น น่านะ เอ้า แต๋ ช้า แต่  เดี๋ยวมีของแถมนอกจากดอกไม้ จ้า ทำงานท่านให้สบายใจเถอะจ้า  

[ประกาย~natachoei ที่~natadee]

เดินทางโดยปลอดภัยนะคะ