อนุทิน 116363

ตอนที่ 4

       บริเวณลานวัดจัดตอไม้              เป็นที่ให้กล้วยไม้ได้เกาะเกี่ยว

เพิ่งจะเห็นอย่างนี้มีวัดเดียว               ที่แลเหลียวกล้วยไม้ขยายพันธุ์  

      มีจุดชมวิวเห็นทิวทัศน์                มองถนัดถึงด้าวฝั่งลาวนั่น

“โขงสีปูน มูลสีคราม” งดงามครัน       ถึงแบ่งปันแบ่งสีไม่มีชัง  

       อันบ้านพี่เมืองน้องสองเผ่าพันธุ์  น้ำโขงกั้นคั่นขวางแต่ปางหลัง

ถึงภูผามหึมามาปิดบัง                        เราก็ยังรักกันนิรันดร  

       จากถ้ำคูหาสวรรค์ก็ผันผาย         ทั้งหญิงชายเฮฮาหน้าสลอน

ฝ่ายสุเมธ อรพักตร์ บักนิกร            ไม่หยุดหย่อนร้องเพลงครื้นเครงครัน

      ส่วนคนอื่นส่งสำเนียงอยู่เคียงข้าง  เป็นใครบ้างไม่เห็นหน้าอย่าว่าฉัน

เพราะรถบัสคันนี้มีสองชั้น                   เรานั่งล่างเขานั้นอยู่ชั้นบน