เผลอเข้าหน่อยปีนี้ก็เข้าสู่ปีที่เก้า สำหรับการทำหน้าที่สอนหนังสือ ลูกศิษย์รุ่นแรกที่ประจำชั้นเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว ..แก่แรด เลยเรา คิดจะออกไปทำมาหากินอย่างอื่นอยู่เหมือนกัน เช่น เป็นชาวนาเหมือนพ่อแม่ แต่ก็นั่นแหล่ะ เข้าโรงเรียนนานไปหน่อย ออกไปคงต้องหาซื้อหนังสือเรื่องทำนามาอ่าน พาเด็กปลูกข้าวได้ต้นสองต้น คุยโม้ทั้งวัน จะว่าทนอยู่ก็ทนอยู่ เป็นบางครั้งคราว จะว่าสนุกก็สนุกเป็นมื้อๆ จะว่าเบื่อ ก็หายเบื่อเป็น ก็เลยยังไปไหนไม่รอด อยากทำตัวเป็นติสต์แตก "ออกไปเขียนหนังสือ" ขนาดมีงานประจำทำ ยังผอมจนหน้าเหลือง น่าแปลกที่ทนบ้าบออยู่กับเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ (และบ่น) ก็ได้ด้วยเนอะ เอ๊ะหรือจะเป็นอย่างเขาว่า "นี่แหล่ะชีวิต..ตรู"