อนุทิน 11594

ประมาณปีกว่า ๆ ที่ผ่านมา มีน้องอาจารย์พิเศษคนหนึ่งอายุประมาณซัก 20 กว่า ๆ หน้าตาสวยน่ารักมาก ๆ  เธอเข้ามาสอนไม่ทันไรก็แต่งงาน ให้พี่ ๆ ได้ตาร้อนเผ่า ๆ เราทั้งสองไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไรนัก นอกจากจะเป็นการทักทายเวลาที่เดินไปสอนแล้วสวนทางกัน ด้วยการรับไหว้และรอยยิ้มสำหรับเธอ

แล้ววันหนึ่งก็ได้มีโอกาสคุยกับเธอมากกว่าทุกครั้งที่ร้านหมอ  ฉันเป็นไข้หวัด แต่เธอปวดท้องและก็ยังไม่รู้ว่าเป็นอะไร ได้แค่ทราบจากเธอว่าเธอปวดท้องบ่อย ๆ และก็ได้แต่ฝากความห่วงใยว่าให้ทานเยอะ ๆ เพราะเธอผอมมาก ๆ

อีกไม่นาน..ก็ทราบว่าเธอต้องเข้ารับการผ่าตัด  เพราะพบก้อนเนื้อ ในตับ และต่อมาก็ทราบว่าเธอเป็นมะเร็ง

เธอเป็นเด็กที่เข้มแข็งมาก ๆ รอยยิ้มและความน่ารักของเธอไม่เคยเปลียนแปลง ฉันแอบชื่นชมในการยอมรับกับสิ่งที่เธอต้องเผชิญในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นกิ๊บสวย ๆ โบว์ผูกผมน่ารัก ๆ และผ้าคลุมผมสวย ๆ ที่เธอใช้ร่วมกับวิกผมที่เธอจำเป็นต้องสวมใส่ ฉันถ่ายเอกสารบทสวดบทหนึ่งที่ใช้สวดเพื่อรักษาโรคให้เธอ เพื่อเป็นกำลังใจ และเมื่อเจอกันระหว่างที่เราต่างคนต่างจะไปสอน เธอก็บอกกับฉันว่า ....หนูสวดทุกวันเลยค่ะพี่....

แล้วเธอก็โชคดีสอบบรรจุได้เป็นข้าราชการครูสอนคอมพิวเตอร์ในโรงเรียนประถม ชีวิตเธอสมบูรณ์แล้ว ได้รับราชการ มีครอบครัวที่อบอุ่น

และแล้ว..เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ฉันก็ได้ทราบว่าเธอเสียชีวิตแล้วอย่างสงบ

ไม่มีคำพูดใด ๆ ทั้งสิ้น ขอให้เธอไปสู่สรวงสวรรค์

แล้วก็หันกลับมามองตัวเองว่าถ้าเป็นฉัน ฉันจะเข้มแข็งได้เท่ากับเธอหรือไม่