อนุทิน 115777

ปกติถ้าวันไหนตื่นแต่เช้า ฉันจะไปเดินออกกำลังที่สวนศรีเมือง สวนสาธารณะในเมืองแห่งเดียวของระยอง และเกือบทุกเช้าที่ไปจะเห็นนายแพทย์สุขโข วิริยะพงษ์ ซี่งเป็นทั้งญาติและเพื่อนกันมาตั้งแต่วัยเด็ก มาเดินเดินเช่นเดียวกัน เมื่ออีกฝ่ายหนึ่งหยุด หรือ ถ้าวันไหนฉันเดินเร็วหน่อย ก็จะทันหมอ ตามด้วยการทักทาย

วันนี้ช่วงที่่หมอหยุดพัก ฉันประชิดหมออีก ต่อไปนี้เป็นคำสนทนาที่่คนสองคนอายุใกล้แปดสิบคุยกัน

"เป็นไงหมอ สบายดีไหม" 

"เหนื่อยจัง" สวนกลับสั้นๆ แต่ชัดเจน

เท่ากับย้ำเตือนให้ฉันตระหนักว่า เรื่องการเสื่่อมของกายไม่มีเว้นให้ใคร ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นหมอ หรือเป็นใตรก็ตาม ได้เวลาอันเหมาะสม จะเสื่อมเหมือนกันหมด อนิจจัง