พรุ่งนี้เป็นกิจกรรมของผู้ป่วยโรคไตระยะเริ่มแรก และเพิ่งเป็น เพิ่งป่วยโรตไต น้องพยาบาลโย่งให้ข้อเสนอแนะที่ดีมากว่า ในระหว่างการทำสมาธิ จะพบว่าผู้ป่วยที่เป็นความดันมานานหลายปีและบางท่านกำลังรอคิวฟอกไตนั้น ไม่อาจสนองตอบการทำสมาธิได้ดีเท่าที่ควร ด้วยสภาพร่างกายที่อ่อนแอ และไม่เคยฝึกการหายใจ อีกทั้งผู้ป่วยมีกังวลเก่าอยู่แล้ว การมาฝึกระลึกรู้ลมหายใจ ที่ต้องปรับให้ ถูกต้อง เป็นเรื่องยากสำหรับผู้ป่วยที่มีกังวล เลยนั่งคิดว่าต้องเปลี่ยนเป็นให้ตามลมหายใจของตนเอง จะสั้นจะยาว จะหายใจออก หรือเข้าก็เพียงระลึกรู้ตามแบบของตัวเอง ทำเบาๆให้พอรู้สึกสบาย หรือจะปล่อยใจไปเลยนั่งให้สบายๆ ฟังเสียงเพลงเบาๆ เติมความรู็สึกดีๆให้กับการรับรู้ทางกายก่อน พออาการทางกายดีขึ้นค่อยมาฝึกกันใหม่ สิ่งที่ผู้ป่วยมานานกังวลคือการรอคอยและการเสียคิว ตรงนี้ต้องอธิบายกันยาว ว่าทุกๆท่านทุกคนได้รับบริการเป็นผู้ป่วยที่ต้องดูแลด่วนดังนั้นไม่ต้องกลัวเสียคิวเพราะประวัติของท่านถูกนำไปรอไว้ในห้องตรวจแล้ว ผู้ป่วยบางท่านหูไม่ได้ยินแล้ว ฉันนึกถึงตัวเอง นึกถึงคุณพ่อเมื่อยามที่ท่านป่วย ท่านก็แทบไม่ได้ยินอะไร พวกเราจึงพยายามสื่อด้วยรูปภาพ และฉันนึกออกแล้วว่าจะต้องทำสื่อภาพโตๆประกอบการให้คำแนะนำ และมีต้นแบบเป็นตัวช่วยอีกสักคน ผู้สูงอายุนั้นการรับรู้ของบางท่านก็ถอยไปคล้ายเด็กน้อยที่ต้องให้ความเอาใจใส่ ดูแลใกล้ชิด ทำให้ท่านเบิกบาน ง่ายๆไม่ซับซ้อน และอีกไม่ช้านานเราเองก็ต้องเป็นเช่นนี้เหมือนกัน ใครน้ากำหนดให้มนุษย์ได้ยินดีกับการ เกิด และเสียใจกับการจากไป ทำไมไม่กำหนดกลับกัน และข้อเท็จจริงกลับเป็นปัจจัตตัง ไม่เรียนรู้ด้วยตนเองก็ไม่รู้ ไม่อาจบอกใครให้เข้าถึงและรู้ได้อย่างเข้าใจ นอกเสียจากคนๆนั้นต้องมีความพยายาม และเรียนรู้จนรู็ได้ด้วยตนเอง เข้าใจได้ด้วยตนเอง
นักการศึกษาหลายคนได้พยายามค้นหาวิธี เส้นทางลัดสู่การเรียนรู้ และเข้าใจ
จนเกิดทฤษฎีการเรียนรู้หลายสาขา
และแม้ไม่นำมาปฏิบัติ ทดลองใช้จะเข้าถึงความรรู้นั้นได้อย่างไร
ไม่มีความเห็น