อนุทิน 115700
นงนาท สนธิสุวรรณ
เขียนเมื่อ
เรื่องแปลกๆเกี่ยวกับของหาย..ได้คืน..แต่ไม่ทราบว่าใครเป็นผู้นำมาคืน ??
.... พ่อของข้าพเจ้า ซึ่งได้ถึงแก่กรรมมากว่าสี่ปีแล้ว เคยบ่นๆเมื่อครั้งมีชีวิตอยู่ว่า มีโจรเข้ามาขโมยนาฬิกาข้อมือของท่านหลายเรือนในห้องนอน โดยเลือกเอาแต่เรือนที่ลูกๆซื้อให้เป็นของขวัญในวาระต่างๆ ซึ่งพ่อมักจะทยอยใส่ข้อมือเอาใจผู้ให้สลับกันไป...หลังจากเกิดเหตุของหาย..พ่อจึงสั่งห้ามลูกๆอย่าซื้อมาให้อีก เกรงจะกลายเป็นเหยื่อโจรซ้ำซาก...
.... เมื่อวันสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ข้าพเจ้าได้พบนาฬิกาเรือนหนึ่งซึ่งข้าพเจ้ามอบให้พ่อ ที่หายไปนานมากแล้ว วางอยู่อย่างโดดเด่นสายตาในตู้ใส่ของส่วนตัวของพ่อ เมื่อได้เข้าไปทำความสะอาดห้องนอนของพ่อตามปกติ ห้องนี้ไม่มีใครเข้าไป เพราะข้าพเจ้าถือกุญแจไว้แต่ผู้เดียวตามหน้าที่ของลูกสาวคนโตที่ได้รับมอบหมายตามพินัยกรรม ให้ครอบครองบ้านที่ว่างร้างนี้...(ข้าพเจ้าแอบคิดเล่นๆคนเดียวว่า..พ่ออาจไปตามคืนมาได้..เพื่อเป็นไปตามที่พ่อเคยบอกว่า " สิ่งใดที่ลูกให้พ่อ..เมื่อพ่อตายแล้ว จงมาเก็บคืนไป" )
.........................................................................................................................................................................
ความเห็น (8)
สวัสดีค่ะคุณใหญ่...นานๆทีจะได้ฟังเรื่องเล่าเช่นนี้จากหน้าบันทึกของท่าน(สื่อสัมผัสหัวใจบางครั้งก็ยากที่จะอธิบายแต่ก็สามารถเกินขึ้นได้จริง ดิฉันเองก็เป็นบ่อยๆค่ะ)
...ขอบพระคุณค่ะ...
สิ่งใดที่ลูกให้พ่อ..เมื่อพ่อตายแล้วให้เก็บคืนไป....ตรงนี้ดียังเลยค่ะ พี่ใหญ่ค่ะ ... คุณตา ไม่ยึดมั่นนะคะ
อ่านแล้วขนลุกเลยค่ะ พี่ใหญ่
ประทับใจเรื่องของพี่ใหญ่ (ขออนุญาตเรียกนะคะ) มากเลยคะ อ่านแล้วคิดถึงคุณพ่อ ซึ่งท่านก็เสียชีวิตแล้วเช่นกัน หนูสัมผัสได้ซึ่งความรักที่พี่ใหญ่มีต่อคุณพ่อ ดูอบอุ่นมากๆคะ
เป็นแง่คิดที่ดีมากๆที่เราต้องคิดตาม
- สัมผัสรักข้ามภพที่ทำให้รู้สึกซาบซึ้งใจมากค่ะ
- ความรักบริสุทธิ์ไม่มีวันตายค่ะ
อ่านแล้วขนลุกตามพี่โอ๋ค่ะ
คุณพี่ใหญ่คงไม่รู้สึกกลัวนะคะเพราะท่านรักและหวังดีกับลูกๆ เสมอค่ะ
น้องอ.นุ../น้องชลัญธร../น้องดร.ขจิต../น้องหยั่งรากฝากใบ../น้องน้อย../น้อง Wasawat../น้อง Dr.Ple../น้องคุณครู../น้องหมอป. ../น้องหมอภูสุภา../น้องหนูรี../น้อง Tawandin../น้องโอ๋../น้องจิรัชชา../น้องชนะ../น้องปริม
* สวัสดีค่ะ ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจมอบแก่อนุทินเรื่องแปลกแต่จริงนี้ค่ะ
* น้องน้อย.. คิดอยู่นานว่าจะเล่าดีไหม?..นาฬิกาเรือนนี้อายุกว่ายี่สิบปีแล้วค่ะ..เกือบลืมๆไปแล้ว..ยังเดินดีอยู่..คิดจะยกให้หลานชายเพื่อระลึกถึงคุณปู่ค่ะ
* น้อง Dr.Ple ..ขอบคุณมากสำหรับดอกไม้และภาพสดชื่นงดงามที่นำมาฝากค่ะ
.. พ่อมักห้ามลูกๆเรื่องของขวัญของฝาก..ท่านเคยบอกไม่ต้องการอะไร..แค่มาล้อมวงกินข้าวคุยกันเสมอๆก็พอแล้ว..
* น้องโอ๋..ทุกวันนี้ เหมือนพ่อยังมาเยี่ยมลูกๆอยู่เสมอ เรามักจะรับสัญญานเฉพาะตัวที่สัมผัสได้ทั้งที่เป็นรูปธรรมและนามธรรมค่ะ
* น้องจิรัชชา..ขอบคุณที่เข้าใจความรู้สึกของลูกกำพร้าพ่อด้วยกันค่ะ..พี่ใหญ่คิดว่า พลังจิตของคนเราไม่สูญหายไปไหน แม้ร่างกายจะเสื่อมสลายไปแล้วตามธรรมชาติ..ความผูกพันจึงเป็นตัวหนุนเสริมให้สื่อถึงกันได้หากระดับตรงกัน
* น้องชนะ..เป็นประสบการณ์ดีๆที่ทำให้เข้าใจผลของการฝึกอภิญญา ซึ่งพ่อได้ปฏิบัติอยู่ในช่วงมีชีวิตที่ยาวนานถึงเกือบ ๙๐ ปีค่ะ
* น้องSila..พ่อมาส่งกระแสเป็นกำลังใจอยู่เสมอว่า ยังอยู่ใกล้ๆลูก..Happy Mindค่ะ
*น้องปริม..พี่ใหญ่ขนลุกเหมือนกัน แต่ด้วยความรู้สึกปลื้มปิติอย่างยิ่ง ที่นับจากวันแรกที่พ่อทิ้งกายสังขารไปตามสภาพ หากแต่ท่านอยู่เคียงข้างอุปการะคุณในทุกสิ่งที่พ่อฝากไว้ให้ลูกสาวคนนี้ดำเนินการแทนพ่อทุกอย่าง ที่ราบรื่นด้วยดีตลอดมาค่ะ