อนุทิน 115564

"จะอยู่แห่งไหน ส่งใจไปหา อยู่ไกลนักหนา เหมือนขอบฟ้าบัง คิดถึงเธออยู่ ไม่เคยคิดชัง ใจเรายังคิดถึงกัน ทุกวันคืน" (รร.โรจนเสรีอนุสรณ์ พระโขนง) นึกถึงเพลงนี้ทีไร ก็ทำให้หวนนึกถึงเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่มุ่งมั่นในการเรียน จนได้รับการยอมรับจากเพื่อนๆที่เรียกตัวเองว่า คนกรุงเทพ ในช่วงระหว่างเวลาอันสั้นๆที่คนกรุงเทพเขาไปสัมผัสท้องไร่-ท้องนา ที่เรียกว่า ทัศนาจร เพื่อนคนหนึ่งเขียนเพลงนี้ให้ ไม่ใช่ร้องจนจำได้แต่มันฝังในเส้นเลือดสมองซะแล้ว..คิดถึงเพื่อนๆนะ ถึงแม้กาลเวลาจะผ่านไปแล้ว 28 ปี..