อนุทิน 115451

นึกถึงธรรมะข้างเตียงเมื่อวานนี้ ตกบ่ายนำหนังสือธรรมขึ้นไปตึกอุบัติเหตุชั้น 4 เตียงที่ 2 คือเป้าหมายที่รับปากไว้ว่าจะมาทำตามคำขอคือสวดยอดกัณฑ์พระไตรปิฎก เตียงข้างๆไม่มีญาติจึงเชื้อเชิญให้ร่วมฟังพร้อมกัน ผู้ป่วยยกมืออนุโมทนา เตียงเป้าหมายพยายามลืมตาขึ้นมา ลูกสาวช่วยยกตัวให้ศีรษะต้องขึ้น คุณหมอกำชับญาติว่าต้องให้นั่ง และพยายามพูดคุยด้วยอย่าให้นอนอย่างเดียว เมื่อถามคุณยายว่าพร้อมหรือยัง ก็พยายามตอบรับ จึงเริ่มสวดจนจบ เมื่อจบจึงได้ยินเสรียงที่พยายามเปล่งขึ้นมาว่าสาธุ ดัง ลูกสาวยิ้มที่แม่ของเธอยังมีสติรับรู้ แล้วชวนกันแผ่เมตตา ฉํนรู้สึกว่าฉํนตั้องมาตึกนี้อีกครั้ง เตียงข้างๆกล่าวเบาๆว่าขอบคุณนะ อนุโมทนา 6 คนในห้องนี้มีสายยางที่คอ และสมองต่อสายโยงใย ฉันไม่รู้หรอกว่ามันเป็นอะไร แต่ที่ฉํนรับรู้คือจิตใจของผู้ป่วย และเขาควรได้รับความสุขใจในขณธที่กำลังสุขกาย ฉันทำได้เพียงเท่านี้และฉันก็รู้สึกศรัทธาในบทสวดมาก ฉันเสร็จภาระกิจแล้วกำลังจะเดินออกจากห้องนี้ก็สายตาพลันไปสัมผัสกับหนุ่มวัยไม่เกิน 30 กำลังยักแย่ยักยันสอดแขนเข้าประคองหญิงวัยชรา ท้องเธอ โตมาก และร่างกายซีกขวาไม่ทำงาน สมองที่ไม่ทีเส้นผมปกคลุมนอกจากสายน้ำเกลือ และอื่นๆประดับแทนผม ฉันก้าวขาเข้าไปและลงมือช่วยยก ฉันทำไปด้วยความรู้สึกยินดี ลูกชายเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง แล้วมันก็ผ่านหูฉันไป ฉันให้กำลังใจและชื่นชมที่เขาดูแลแม่ของเขา ซึ่งต่อไปสิ่งที่เขาทำนี้แหละจะเป็นเครื่องเตือนสติให้เขาก้าวหน้า อยู่เย็นเป็นสุข ฉํนเชื่ออย่างนั้นจริงๆ เขาบอกว่าแม่ตัวหนักมาก และฉันรู้สึกสะท้อนตัวเอง แอบให้คำมั่นกับตัวเองว่าฉันรจะไม่ปล่อยให้อ้วนเด็ดขาด หากวันหนึ่งที่ฉันอาจต้องมีสภาพเช่นนี้ ลูกสาวฉันจะได้ไม่เหนื่อยมาก แต่ฉํนก็ยังอดที่จะพูดกับชายหนุ่มว่า อดทนนะ ช่วงนี้แม่ของคุณตั้องงดอาหาร และฉันเชื่อว่าไม่นาน น้ำหนักจะลดลง คุณจะรูสึกเบาขึ้นในขณะที่สุขภาพของแม่คุณจะดีขึ้นเรื่อยๆนะ คุณต้องการหนังสือธรรมอ่านให้แม่ฟังบ้างไหม ฉันมีหลายเล่ม หรือจะให้ฉันมาอ่านให้ฟัง เขาตอบว่าช่วยอ่านให้ฟังดีกว่าเผื่อเวลาผมไปทำงานแม่ผมจะได้ฟังธรรม นี่ฉํนจะทำการบ้าน ให้สนุกอีกครั้งนะ