ตัวชี้วัดความสำเร็จ และจริยธรรมที่น่าจะใช้ในการเรียนรู้พระเครื่อง

การเข้าสาระบบตลาดพระใหม่ๆ เราจะสับสนมาก ดูอะไรไม่ออกทั้งนั้น ต้องคลำทางกันนานทีเดียว กว่าจะเริ่มเข้าทางที่เป็นจริงและมีประโยชน์ โดยผมพบว่าจากประสบการณ์ตรงของตัวผมเองมีลำดับในการพัฒนาตัวเอง ในการดูพระแต่ละเนื้อ แต่ละชุด มีตัวชี้วัดความสำเร็จจริงๆ ดังนี้

ขั้นที่ 1 ไปที่ไหนก็เห็นแต่พระเก๊

ขั้นที่ 2 นานๆจะได้แท้ๆมาสักองค์ หยิบมาแบบกึ่งรู้กึ่งบังเอิญ

ขั้นที่ 3 เพิ่งหยิบแท้ดูยากมาได้แล้ว หยิบมาแบบแยกแยะเก๊แท้ได้ ไม่บังเอิญ

ขั้นที่ 4 ดูจุดแยก แท้-เก๊ ได้แล้วบอกคนอื่นได้ อธิบายได้อย่างง่ายๆ

ขั้นที่ 5 ไม่เก็บ ไม่ใช้พระเก๊ในกลุ่มนั้นๆ

ขั้นที่ 6 แยกอายุพระแท้ในกลุ่มนั้นได้

ขั้นที่ 7 แยกพิมพ์แยกเนื้อได้

ขั้นที่ 8 แยกเกรดพระแท้ได้

ขั้นที่ 9 แยกมาตรฐานราคาได้

ขั้นที่ 10 แจกจ่าย ปล่อยหรือแลกเปลี่ยนเป็นธรรม ยุติธรรม แบบไม่มีวิชามาร

ถ้าตกข้อใดข้อหนึ่ง ผมถือว่ายังไม่ผ่านในพระนั้น เนื้อนั้นๆครับ