| อนุทิน ... ๓๒๕๖ |
"ความเงียบ"
...
ความราบเรียบ เงียบเฉย ละเลยทุกข์
เป็นความสุขเล็กน้อยเ้ฝ้าคอยหา
ใช้ชีวิตสันโดษห่างโกรธา
มันจะคอยพัดพาอารมณ์ไป
อันความเงียบ ช่วยให้ได้ใคร่ครวญ
ความแปรปรวนของใจแอบถามไถ่
ว่าฉันอยู่ในโลกนี้ได้อย่างไร
หากเสียงดังอยู่ในใจตลอดเวลา
...
(ความเห็นเป็นกวี จากบันทึก ความเงียบ - ช่องว่างระหว่างคำพูด ของอาจารย์ ...ปริม pirimarj...)
ไม่มีความเห็น