อนุทิน 114329
ครูบาบินก้าว
เขียนเมื่อปู่เต่าตัวหนึ่ง อายุพันกว่าปี มานั่งบ่นให้ฟังว่า...
ปัญหาในโลกของความจริงที่เกิดจริง เป็นจริง กับ ความจริง ในโลกของความคิด ของคนที่หลงคิดปักมั่นในความคิดว่าเป็นความจริง โดย ที่ยังไม่สอดคล้องกันนั้น น่าหนักใจยิ่งนัก
" ผมน่ะนะ หลวงพี่ อายุก็ปูนนี้ เห็นทั้งบนบก เห็นทั้งใต้น้ำ ผ่านวัน ผ่านเดือน ผ่านปี เวลาผมนำเรื่องใต้น้ำขึ้นมาเล่าให้สัตว์บนบกฟัง พวกเธอก็ฟังตาแจ๋วเลย แต่ขอบอก ไม่เข้าใจอะไรหรอกครับ ฟังไปงั้นเอง ทั้งวางมาดว่า เข้าใจ๊ เข้าใจ "
" ฉันเดียวกัน เวลาผมนำเรื่องบนบกไปเล่าให้สัตว์ใต้น้ำฟัง เธอทั้งหลาย ก็ฟังตาแจ๋วด้วยอาการเดี่ยวกันเลย ฟังด้วยท่าทีตื่นเต้น แต่ขอบอก ไม่เข้าใจอะไรหรอกครับ พวกเขา ก็ฟังกันไปงั้น ๆ เอง ส่วนที่ทำท่าเหมือนกัน ก็คือ การวางมาดเสมือนว่า เข้าใจ๊ เข้าใจ "
หลวงพี่เห็นใจผมไหมล่ะครับ เนี่ย... เจ้าปู่เต่า รำพัน...
ความเห็น (1)
คนบริหารทั้งโลก หลงทาง
เริ่มต้นจิต คิดแบบทุนนิยม ก็ต้องพูด และ ทำแบบทุนนิยม ปิดใจ... หากเปิดพื้นที่ใจ คิดแบบเศรษฐกิจพอเพียง คิดแบบบุญนิยม คิดแบบจิตอาสา คำพูด การกระทำ และ ผลก็จะพัฒนาดีกว่า...