ความเปลี่ยนแปลงและเกิดขึ้นได้คือโลกของฉัน เมื่อคืนนี้หลังได้บันทึกอนุทินเสร็จแล้วว่าจะต้องไปร่วมกิจกรรมค่ายศิลปะในกทม ฝนและลมหวลพัดกระหน่ำสู่พื้นเมืองมหาชัยซะเกินพอดี เป็นเหตุให้คุณน้ำฝนเธอไหลรินกระแซะเข้ามาตามช่องฝาห้องครัว ต้องมานั่งตักฝนกำไรที่ไหลซึมจนฝนหยุดได้เป็นปี๊ปพอสาสมแก่เวลาเธอก็หยุดซะงั้น แต่ไปกระตุกความคิดถึงลูก4ทุ่มแล้วขับรถถึงไหน คลับคล้ายเธอจะบอกว่าต้องไปประจวบฯเพื่อลิงค์ลูกค้าของบ.จึงส่งข้อความเตือนสติให้ขับระวังๆ ด้วยรถของเธออายุมากแล้ว เธอตอบกลับมาว่าอยู่ที่ชลบุรี ...แป่ว....และกำลังขับรถกลับ ไฟหน้ามองไม่เห็นเพราะตกหนักเช่นกัน ต่อจากนั้นได้ยินเสียงเรียกเข้าเครื่องพ่อ ได้ยินว่าให้เปิดไฟเลี้ยวไว้แล้วขับช้าๆชิดซ้ายถ้าเจอปั๊มหรือป้อมฯตำรวจให้เลี้ยวเข้าไปพักแต่ล็อคประตูและติดเครื่องไว้ ดูปั๊มที่มีลูกค้าเข้าออกเยอะๆ พ่อหุงข้าวรอมีแกงส้มรออยู่ รอกันอีกประมาณ45 นาทีเธอก็ถึงบ้านเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำเพราะเมื่อลงจากรถไม่มีร่มที่จะกางเข้าบ้านและไม่โทรบอกให้ออกไปรับ เห็นหน้าลูกเราก็รู้สึกดีใจมาก ชีวิตครอบครัวก็เป็นเช่นนี้ในช่วงเวลาทำงานก็มุ่งเห็นงานเต็มหัวใจ แต่เมื่อหมดงาน ภาระสังคมจบเราก็กลับมาสู่ครอบครัวอันอบอุ่น และเติมเต็มพลังชีวิตเพื่อวันพรุ่งนี้ที่ดีและปลอดภัยบนพื้นฐานของกรรมดี
บุญ(ของคุณแม่)รักษาน้องนะคะ