อนุทิน 114052
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
เขียนเมื่อทบทวนการทำงานในค่ำคืนที่เมืองอุดร
นั่งคิดย้อนบรรยากาศการทำงานช่วงกลางวัน... บรรยากาศของการเเลกเปลี่ยนเรียนรู้ ที่หลากหลาย (ทั้งความคิด และตัวตน เรื่องราว)
สิ่งที่ยากที่สุด สำหรับผมและทีมงานคือ
"การรู้จักผู้คนอย่างที่เขาเป็นอย่างเข้าใจ อดทน จริงใจ เเละน้อมรับ"
ทั้งหมดน่าจะเป็น "เสน่ห์" ของทีมงานที่เหมือนเป็นคนทำงานรุ่นใหม่ของผม...ที่ทุกคนทำหน้าที่เป็น "ผู้นำกระบวนการเรียนรู้" (Facilitator)
ผมคุยกับเพื่อนร่วมงานบางคนว่า
"เราได้บทเรียนตลอดเวลาที่เราทำงาน และสิ่งที่เราได้เรียนรู้ เรารับสิ่งดีไป ส่วนสิ่งไม่พึงพอใจ เราก็ต้องรับไปเช่นกันเเต่เป็นบทเรียนเพื่อการแก้ไข ครั้งต่อไป เราจะไม่ทำผิดซ้ำอีกครั้ง"
หรือ คุยกันเล่นๆว่า
"ล้มครั้งต่อไป เราจะเลือกท่าล้มที่เท่มากขึ้นกว่าครั้งนี้"
เราทำงานกับผู้คน...
สิ่งที่เราชอบให้เขาทำให้เรา...เราควรทำให้เขา สิ่งที่เราไม่ชอบที่เขาทำกับเรา...เราก็อย่าทำแบบนั้นกับเขา
คิดแบบนี้ > เราได้กำไรทั้งบทเรียนการทำงานตามผลลัพธ์ เเละ บทเรียนของชีวิตที่เติบโตไปทุกวัน
ขอบคุณทีมงานที่ร่วมทำงานด้วยกันเคียงบ่าเคียงไหล่.. คืนนี้ผมนั่งสรุปงานไป...นึกทบทวนไปอย่างช้าๆ
ผมรักงานนี้จัง!!!! ราตรีนี้ยังยาวนัก... ผมนั่งละเลียดอักษรไปเรื่อยๆ
๑๖ กย. ๕๕
ความเห็น (4)
สวัสดียามดึกค่ะ อ.เอก
อย่าบอกนะคะว่าอยู่ "คีตกวี"
คราวหน้ามาแถวอุดร บอกกันบ้างนะคะ
เพราะ"รัก"นี่เองค่ะ จึงทำให้"งานเข้า"เสมอมา
ขอบคุณครับพี่โอ๋ เพราะ รัก คำเดียวใช่เเล้วครับ
อยู่ คีตกวี ครับหมอครับ