อนุทิน 113987

อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกวินาทีที่เราประมาท

เราไม่เจ็บเขาก็เจ็บ และหรือไม่เจ็บกันทั้งสองฝ่าย

งานนี้ไม่เจ็บตัวมากนักในขณะนี้

แต่เหล็กยี่ห้อนิส...รุ่นนว...

ก็ต้องไปหาหมอให้ช่วยเคาะ ช่วยทายาให้

โดนชนด้านข้าง และวกระเด็นไปชนต้นไม้ใหญ่ ให้ต้นไม้ใหญ่ช่วยเบรค

มิเช่นนั้นจะต้องลงไปงมในน้ำทั้งคนและรถ

โชคดีที่ช่วงเวลานั้นเรายังทำงานจิตอาสารพ.จึงไม่ต้องไปประสบเช่นลุงเล็ก

ประกันชั้น 1 ทั้งฝ่ายชนและฝ่ายถูกชน

ลุงเล็กบอกว่า ไม่เป็นไร ไม่เอาเรื่องเพราะมีส่วนผิดที่ออกมาไม่ดูตาม้าตาเรือ

คนชนเขาคงตกใจเบรคไม่ทัน....ทำให้คิดถึงพ่อ ครั้งนั้นพ่อออกไปตรวจราชการพอรถเลี้ยวออกจากรพ. ก็จ๊ะเอ๋กับ2 แถวที่ตามมาชนตูด

จากวันนั้นพ่อเริ่มแย่เพราะเป็ฯเบาหวาน แผลหายช้า

คนชนมาขอโทษพ่อ และพ่อให้อภัย

ตำรวจช่วยเหลือเรื่องข้าเสียหายทั้งหมด

แต่พ่อบอกว่าผมไม่เป็นไรก็ดีแล้ว

เขาก็คงไม่อยากชนเราหรอก

และพ่อก็ต้องรักษาตัวเองต่อมาอีกนานเป็น 10 ปีจนพ่อจากไป

พ่อบอกว่าอโหสิ เวลานั้นพวกเราได้แต่ค้อนพ่อ

แม่บอกว่า เพราะพ่อใจดีอย่างนี้แม่ก็เลยต้องเหนื่อย

พวกเราบอกว่าแม่จะได้ไปสวรรค์เพราะแม่ใจดี

วันเวลาผ่านไป แม้ลุงเล็กจะไม่มีบาดแผลและอาการอะไรแต่ฉันก็ไม่แน่ใจผลในวันข้างหน้า ลุงเล็กกินเพียงยาระงับปวด

แก้วมาดูแผลเล็กๆที่ดั้งมันบวมมาก

และจัดยาพร้อมยาทาบรรเทาอาการ

พร้อมบอกว่าถ้าคุณอามีอาการอาเจียนหรือปวดศีรษะรุนแรงให้โทรหาทันที

ฉันนึกในใจว่าถ้าดึกมากคงไม่รบกวนหลาน แต่จะโทร 1669

เวลาผ่านไปจนตี 2 ฉันเผลอหลับ ตื่นมาอีกทีลุงเล็กหายไปแล้ว

และรู้ทันทีว่าลุงเล็กไม่ไปหาหมอที่รพ.เพราะเกรงคุณหมอกักตัวไว้

เนื่องจากมีภาระกิจต้องพานักเรียนและคณะครูเดินทางไปสุพรรณในวันรุ่งขึ้น

เพื่อทำกิจกรรมพุทธบุตร น้องปลาโทรหาคุณพ่อ ถามอาการ และฉันโทรกำชับให้กินยาแก้อักเสบ ลุงเล็กบอกว่าลืมยาไว้ที่บ้าน....จบข่าวปล่อยให้ลุงเล็กหาหนทางจัดการร่างกายตัวเองไป 3 วัน 2 คืน

เหตุการณ์ผ่านมานาน 10 วันแล้ว ฉันได้ข่าวว่าบริษัทประกันภัยไม่ใส่ใจเท่าที่ควร...ไม่เร่งรีบซ่อมรถให้ฉัน และรู้สึกหงุดหงิด แต่เมื่อพิจารณษอาการของอารมณ์ ฉันจึงเห็นความดีใจที่การซ่อมแซมช้าลง ด้วยลุงเล็กจะได้มีเวลาพักผ่อนมากขึ้นไม่ต้องขับรถไปทำงาน ให้เดินทางโดยรถประจำทาง ลุงเล็กบอกว่าอยากขี่จักยานไปทำงาน...คิดได้ไง หนทางที่จะไปโรงเรียนไม่ใช่ผ่านหมู่บ้าน แต่ต้องใช้เส้นทางเดียวกับรถวิ่งไปต่างจังหวัดคือสายพระราม 2 แต่ละนาทีมีรถวิ่งบนถนสายนี้มากจนติด และมีทุกวันที่เอาชีวิตมาทิ้งบนถนนสายนี้ และเป็นช่วงที่ลุงเล็กต้องขับรถผ่านทุกวันด้วย

ลุงเล็กบอกว่าอยู่ที่ไหนก็ตาย ถ้ามันจะต้องตาย เออจริง ใช่ แต่ทำไมเรามีโอกาสเลือกไม่ใช่หรือ

ถ้าลุงเล็กขี้จักรยานไปรงเรียนสุขภาพจะแข็งแรงมากกว่าเดิมหลายเท่าแน่นอน เพราะระยะทางที่ต้องเดินทางนั้นประมาณ 10 กิโลเมตร

และการเดินทางของลุงเล็กในระยะนี้ ทำให้ครอบครัวเราไม่ต้องจ่ายค่าน้ำมันดีเซลถึงสัปดาห์ละ 2500 - 3000 บาท ฉันไม่ต้องไปไร่ แม้ว่าน้องชายจะเอารถมารับถึงบ้านก็ตาม

เนื่องจากระยะนี้มีงานต้องออกไปทำนอกรพ.เกือบทุกวัน

ฉันรับรู้ถึงความอ่อนเพลียที่เกิดขึ้น แต่มันก็หายได้เมื่อฉันกลับเข้ารพ.เพื่อออกกำลังกายนอกเวลาราชการ และสดชื่นเมื่อฉันตื่นนอนตอนตี 3 .30 น.เพื่อเตรียมตัวเดินทางเข้ากทม.เพื่อจัดกิจกรรมให้เด็กๆรร.วัดมะลิ อากาศช่วงนี้ช่างสดชื่นมากๆเย็นสบาย และควันรถก็เพียงแผ่วๆ น้ำค้างข้างทางส่งประกายทักทาย