อนุทิน 113632

สัปดาหเดียวอดไป ๒ ประเทศ นี่คือประสบการณ์ชีวิต ที่ไม่รู้สึกเสียดายเลยแม้แต่น้อย เริ่มจาก เขมร ที่ไม่สะดวกเรื่องทำพาสปอร์ต วันต่อมา ต้นสังกัดให้แจ้งด่วน ว่าจะไปศึกษาดูงานเขตการศึกษานครพนม และอุบลราชธานีหรือไม่ จะมีข้ามไปประเทศลาวด้วย ในโครงการ"เพิ่มประสิทธิภาพและสมรรถนะในการทำงานของผู้บริหาร" โอ ตลกสิ้นดี คุณถลุงเงิน ๔ - ๕ แสน เพื่อการนี้เชียวหรือ..เอาล่ะ.เป็นความปรารถนา..(ที่ปะปนน้ำเน่าซ้ำซากปีแล้วปีเล่า) วกเข้ามาประเมินตนเอง..ข้างบนเขาคงมองเราไร้ประสิทธิภาพและสมรรถนะมากเลย..ขณะเดียวกัน เราเองก็หาวิธีการ/นวัตกรรมนำเด็กให้มีคุณภาพ เรียนรู้และแก้ปัญหา..สอนแทนครู..ทำธุรการแทนครู..เป็นภารโรงทุกวัน หาวันหยุดได้ยาก ทั้งยังต้องสัมพันธ์ชุมชน- เอกชน..แสดงว่าที่ทำมาทั้งหมดผิดลู่ผิดทาง ฝันกลางวัน งั้นเหรอ...ต้องไม่อยู่โรงเรียน..ต้องสั่งสั่งสั่ง..ต้องไปประชุมประชุมประชุมและต้องเล่นการพนัน-ชู้สาว ประจบนาย....แล้วไปพัฒนา...กลับมาคาดว่าจะดีขึ้น....โถ..การศึกษาไทย..ขอบคุณคนที่บ้าน..ที่บอกว่า อย่าไปเลยพ่อ..พัฒนาตนเองที่โรงเรียนนี่แหละ