อนุทิน 113560
P. Rinchakorn
เขียนเมื่อกระแสของความเชี่ยวกรากแห่งสายธารทาง “ความรู้” ต่าง ๆ ได้พัดพานำเราเข้าสู่ใจกลางของศูนย์กลางการผลิตชุดความรู้ ผ่านช่องทางของกระบวนการวิวัฒน์ทางเทคโนโลยีที่เชื่อมโยงทั่วโลกเข้าด้วยกัน แต่ น่าเสียดายที่คนส่วนใหญ่ไม่ได้ใส่ใจ...ใช้เวลามาเป็นเงื่อนไขในการบริโภค (ความรู้) โดยการหยิบยกเรื่อง เสียเวลาในการคิดโดยใช้ปัญญา มาเป็นข้ออ้าง สุดท้ายกลับทำให้หลงทางและเสียเวลายิ่งกว่าเดิม…
“การหยิบยกเอาชุดความรู้ที่สำเร็จรูปมาใช้ จะอันตรายหากไม่เข้าใจในกระบวนการผลิตแห่งชุดความรู้นั้น”
“คนถูกฆ่าเนื่องจากความโง่เขลามากกว่าจากความชั่วร้าย”
คาร์ล ปอปเปอร์ (Karl Popper : ค.ศ. ๑๙๐๒ – ๑๙๙๔)
นักปรัชญาและนักวิทยาศาสตร์ชาวออสเตรีย
ความเห็น (2)
“การหยิบยกเอาชุดความรู้ที่สำเร็จรูปมาใช้ จะอันตรายหากไม่เข้าใจในกระบวนการผลิตแห่งชุดความรู้นั้น”
... อ่านข้อความนี้ของอาจารย์แล้วกระตุกคิดขึ้นมาเลยคะ เริ่มเห็นอันตรายของการยึดมั่นถึอมั่น หลักการทักษะสื่อสาร..ซึ่งเอามาจากตำราฝรั่ง กระบวนการผลิต เป็นเชิงมานุษยวิทยา ซึ่งต่างจาก วิทยาศาสตร์ การยกมาแบบ "สำเร็จรูป" A B C D จึงช่วยให้ "ความรู้สึก" ว่ามีหลักมีการ แต่เกิดประโยชน์จริงกับคนของเรา เหมือนคนของเขาหรือเปล่า ไม่รู้?
ขอบคุณอาจารย์หมอ ป. มากครับที่แวะมาให้ข้อคิดดี ๆ อยู่เสมอ...
จริง ๆ กระบวนการเรียนรู้...ทีมีปรากฏอยู่ในแนวคิดหรือทฤษฎีต่าง ๆ นั้น ผมมองว่าบางอย่างก็สามารถนำมาใช้ได้เลยหรืออาจจะต้องปรับให้เข้ากับบริบทหรือสภาวการณ์นั้น ๆ แต่สิ่งสำคัญที่ผมสอนนักศึกษา...ผมจะชอบตั้งคำถามให้พวกเขาคิดถึงที่มา...ที่ไป...ของแนวคิดหรือทฤษฎีนั้น ๆ...โดยเฉพาะหากเป็นวิชาเศรษฐศาสตร์จะมีทฤษฎีและพ่วงด้วยสมมติฐานมากมายเกี่ยวเนื่องจากเป็นวิชาทางสังคมศาสตร์ที่ไม่สามารถควบคุมตัวแปรต่าง ๆ ได้...
สิ่งที่ผมถามนักศึกษาทุกรุ่น...ก็คือ ทำไมวิชาเศรษฐศาสตร์หากพูดถึงการผลิตจะมีทฤษฎีเกี่ยวกับ "ประสิทธิภาพการผลิต" แต่พอพูดถึงการบริโภคกลับมีทฤษฎี "อรรถประโยชน์ (ความพึงพอใจสูงสุด)" แล้วทำไม?...ประสิทธิภาพการบริโภค ตกหล่นไปไหนหรือว่าจงใจไม่ให้มี...ทั้ง ๆ ที่การผลิตหรือการสนองตอบ (Supply) กับการบริโภคหรือความต้องการ (Demand) เป็นเสมือนตัวเอกในการเดินเรื่อง...
ผมเชื่อว่า...ข้อสงสัยและคำถามน้อมนำไปสู่การฝึกกระบวนการทางความคิดในที่สุด...ครับ