อนุทิน 11319

วันนี้อุตส่าห์เขียนบล็อกในหัวข้อ"มนุษย์เกิดมาเพราะความไม่รู้" จำนวน 2 หน้ากระดาษ แต่พอคลิกบันทึกเก็บ มันไม่เข้าเกิด errer จนข้อความหายไปหมด น่าเสียดาย

   เช้าวันนี้ผู้เขียนพาแม่บ้านไปโรงพยาบาลแผนกจิตเวช เพราะยากินที่หมอสั่งเมื่อศุกร์ 16 พค.หมดแล้ว พยาบาลเคยนัดไว้ว่าหมอดำรงค์ หมอจากโรงพยาบาลยะลา จะมาวันนี้  8 โมงมาถึงคลินิกจิตเวช คนไข้ที่หมอนัดไว้ก็มา 3-4คนแล้ว พยาบาลบอกว่าวันนี้หมอดำรงค์ไม่มา(อีกแล้ว) จะมาในวันที่ 20 มิ.ย สักพักพยาบาลผู้ซักประวัติเข้าถามไถ่แม่บ้านผู้เขียนๆผู้เขียนก็บอกว่านอนไม่หลับมา 2-3 วันแล้ว เพราะยาหมด พยาบาลเลยพาเข้าห้องเก้าอี้นวดบำบัด นวดประมาณ 15 นาที ก็ออกมาคอยหมอ วันนี้หมอเวร เป็นหมอฝึกหัดชื่อ น.พ.ธวัชชัย หมอก็เขียนใบสั่งยาตามที่หมอวิชัย เคยให้ไว้เมื่อ ศุกร์ที่ 16 พ.ค. , เวลา 11 โมง 35 ไปแวะร้านหนังสือรวมมิตร หลังจากออกจากร้านหนังสือแม่บ้านผู้ทำท่าอาการไม่ดี เหนื่อยหอบ ครั้งแรกเป็นลมหน้าร้านขายเสือผ้า อยู่สักพักผู้เขียนประคองข้ามถนนเพื่อจะขึ้นรถสองแถวกลับไปกองร้อย แม่บ้านก็เป็นลมอยู่หน้าร้านขายยาพรชัยเภสัชอีกครั้ง เจ้าของร้านซึ่งคงสังเกตเห็นเมื่อตอนเป็นลมครั้งแรกแล้วกูลีกูจอเอาเก้าอี้พลาสติกมาให้แม่บ้านผู้เขียนนั่ง แถมให้ยาดม และน้ำชาเห็ดหลินจือให้ดื่ม (ต้องขอขอบคุณมา ณ.ที่นี่ด้วยครับ สำหรับน้ำใจ) พอประเดี๋ยวนึงก็มีคนขายนมเปรี้ยว(รู้จักกับแม่บ้านมาก่อน) เห็นชื่อปักที่หน้าอก ชื่อ อารีย์ นีรานนท์ มาบีบมานวด มาพัดมาวีให้ จนอาการค่อยดีขึ้น แม่บ้านเห็นท่าไม่ดีถ้าเดินทางไปกับรถสองแถวเพราะมีคนเต็มรถ เดี๋ยวก็เกิดเป็นลมในรถเขาอีกเป็นแน่ เลยโทรไปให้ลูกสาวมารับ เอ้อ! ปีนี้เป็นปีอะไรหนอ แม่บ้านผู้เขียนถึงเข้าออกโรงพยาบาล 4 เดือนเข้านี่แล้ว