อนุทิน 113034

31 ส.ค. 55 เกือบๆตีสอง

ผมนั่งอยู่หน้าโต๊ะคอมพิวเตอร์ เงยหน้ามองรูปตัวเองรับพระราชทานปริญญาบัตรแพทยศาสตร์บัณฑิต เมื่อเกือบ20 ปีก่อน

แล้วนั่งสงสัยว่า ณ วันนี้ผมยังคู่ควรกับการได้รับพระราชทานปริญญาบัตรจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวหรือไม่

จำได้ว่าช่วงนั้นทั้งโล่งใจที่เรียนจบ ทั้งดีใจที่ได้รับพระราชทานปริญญา มุ่งมั่นอย่างแน่วแน่ว่าจะออกไปเป็นหมอที่ดี ช่วยเหลือผู้ป่วยอย่างไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย ทำคุณประโยชน์ต่อสังคมให้สมกับที่เรียนมาอย่างยากลำบาก

แต่ถึงวันนี้ ถ้ามันมีงานอะไรสักอย่างที่ผมไปทำแล้วครอบครัวพอมีพอกินไม่อดอยาก ลูกๆได้เรียนสูงสุดเท่าที่เค้าต้องการจะเรียน ผมจะเดินไปยื่นใบลาออกพรุ่งนี้เช้าเลย!

ท่านคงนึกว่า หมอนี่คงอดนอนหรือทำงานหนักจนเพี้ยน เป็นหมอดีๆอยากลาออก

ท่านก็ลองค่อยๆอ่านชีวิตหมอที่ผมจะถ่ายทอดให้ท่านได้รับรู้ดูสิครับ แล้วท่านจะคิดว่าผมบ้าก็ยังไม่สาย

ว่าแต่ตอนนี้ผมง่วงแล้วล่ะ ไว้วันหลังนะครับ^^

 

[แสงแห่งความดี...]

เป็นกำลังใจให้นะครับ

[หมอนอกบ้าน]

ขอบพระคุณมากครับ พี่แสงแห่งความดี

[โอ๋-อโณ]

ถ้าคุณหมอยังคิดและเขียนออกมาให้เรารู้สึกเป็นห่วงได้แบบนี้ แสดงว่าคุณหมอยังมีพลังในตัวอีกเยอะที่จะทำสิ่งดีๆค่ะ คนเรามีเวลาเหนื่อย เวลาท้อ และเวลาไม่อยากทำอะไรเพื่อคนอื่นได้เสมอ แต่ไม่ว่าจะเรื่องร้ายแค่ไหน เดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะ ขอให้เราตั้งใจดี สะสมกำลังใจให้ตัวเองเอาไว้ เราก็จะไปต่อได้เสมอ 

เป็นกำลังใจให้ และจะคอยอ่านเรื่องราวของคุณหมอนะคะ