อนุทิน 112617

หน้าร้อนอย่างนี้ เธอมักปรากฏกายในเสื้อคาร์ดิแกนสีฟ้าสดใส พร้อมกระโปรงลายดอกพราวไสว ฉันมักสวนทางกับเธอบนเส้นทางเดิมซ้ำ ๆ ทุกวันทำงาน

เธอเดินอย่างกระฉับกระเฉง มีชีวิตชีวา ไม่ว่องไวเท่าคนเดินถนนอื่น ๆ แต่นับได้ว่า เป็นคนเดินเร็ว

เธอยิ้มน้อย ๆ ในใบหน้าเสมอ ยิ้มที่เหมือนยิ้มออกไปให้แก่คนทั้งโลก

ยิ้มเพื่อ ให้ ไม่ได้หวังที่จะ รับ

รอยยิ้มจากใครกลับคืน

...

...

..แถ็ก แถ็ก แถ็กแถ็กแถ็ก..

..แถ็ก แถ็ก แถ็กแถ็กแถ็ก..

...

ฉันควรสะกดเสียงไม้เท้าในมือเธอที่ถูกตวัดกวาดไปมาเป็นวงกว้าง ๆ

ด้วยตัวอักษรอะไรดี

 

[ภูสุภา]

มาลง อนุทิน และติดการบ้านกับตัวเองค่ะ

เธอ เป็นเรื่องที่อยากเขียนถึง เดินสวนทางกันบ่อย ๆ เกือบหนึ่งปีเต็มแล้วสินะ