อนุทิน 112355
น้อย น้ำพอง
เขียนเมื่อ
...หลังจากที่รอฝนฟ้ามานานวันนี้พี่ฝนหล่นลงจากฟ้านำพาความชุ่มฉ่ำมาเยือน ได้นอนฟังเสียงอึ่งร้องอีกรอบ.
...ช่วงนี้หัวใจมีอาการแปลกๆเหมือนลืมเลือนสิ่งใดในชีวิต.
...เข้ามาบ้านgtkได้แต่นั่งมองเหมือนคนใบ้ เหมือนบางสิ่งบางอย่างชักชวนให้หยุดไว้นำพาหัวใจไปรับพลังจากธรรมะ(เข้าวัด).
...เมื่อเรื่องราวต่างๆในชีวิตวิ่งเข้ามาในหัวใจพร้อมๆกัน เกิดอาการ"ปิดเทอมใหญ่หัวใจว้าวุ่น"จึงต้องพักสงบตั้งหลัก จับทีละเรื่องราวมาพินิจพิเคราะห์ชำแหละให้ลงในเหตุและผล(ฟัดกันให้สงบลงในหัวใจตน).
...เมื่อหัวใจเริ่มสงบนิ่งทำให้พบกับสิ่งที่เป็นทางออกสำหรับหัวใจ ทำยังไงให้มันเบาขึ้น เอาหัวใจตั้งไว้ตรงไหน.
...ในการขับเคี่ยวหัวใจกับสิ่งต่างๆที่รุมเร้าหัวใจในครั้งนี้สิ่งหนึ่งที่ได้เกิดกับหัวใจ คือการปลดปล่อย"นิวรณ์"กับคำว่า"เสียดาย" แม้สิ่งนั้นมันจะมีประโยชน์แต่หากมันสร้างโทษให้หัวใจได้เกิดความทุกข์และความเศร้าหมอง จงปล่อยมันออกจากใจ"เทศน์จากหลวงปู่"(เมื่อได้คิด..หัวใจก็เบาลอยลิ่ว).
ความเห็น (11)
...กราบขอบพระคุณทุกท่านที่กรุณาเข้ามาเยี่ยมชมและมอบดอกไม้กำลังใจค่ะ...
สวัสดีค่ะ คุณน้อย • ดีใจด้วยนะคะ ฝนมาให้ชื่นมื่นบ้างแล้ว •ที่บ้าน ฝนเริ่มมาพอให้ได้ขุดแปลงผักได้แล้วค่ะ
• อาการ "ปิดเทอมใหญ่...หัวใจว้าวุ่น"เป็นเช่นไรหนอ? • เรื่องราว มาพร้อมๆกัน... • อาการคุณน้อย ดีขึ้นเพราะไปวัด
• อาการพี่แสนฝน คงจะดีขึ้น • ถ้าได้มาพักพิงสวนผักหวานสักระยะ :) • ตัวหนังสือจะฝ่าคลื่นมาหละ... • คุณน้อยพร้อมรับฟังไหมค่ะ • ตั้งสี่หน้าแน่นๆแน่ะ • ขอบคุณมากเด้อหล่า (เน็ตอืด จะแนบไฟล์ได้ไหมน้า)
เมื่อวานก่อน มีรถมาขายเครื่องมือเกษตรในหมู่บ้าน
เอื้อยได้ครบหละ ทั้งจอบ มีด เคียว แถมเปลอีกชุด
ตื่นเต้นจอบใหม่ ฉลองซะลืมเจ็บ ขุดแปลงตื้นๆได้สองแปลงหละ
อืมม..จดหมายเอื้อย คุณน้อยดูให้ด้วยนะคะ
ควรจะเซฟ เก็บไว้อ่านส่วนตัว แล้วลบหรือเปล่า
มันเป็นภาษาเฉพาะของเราๆอะนะ สาธุค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ตะวันดิน...
...ขอบพระคุณที่กรุณาเข้ามาเยี่ยมเยือนน้อง ฝนมาให้ชุ่มฉ่ำสมกับรอมานานค่ะ.
...อาการ"ปิดเทอมใหญ่หัวใจว้าวุ่น" ครั้งนี้ช่วยสอนให้รู้จักอาการสติหลุดอย่างจดจำไม่มีวันลืมเลยค่ะ แต่ในความว้าวุ่นกับสิ่งเข้ามารุมเร้าก็ทำให้ค้นพบสิ่งใบๆให้กับหัวใจอีกหลายๆเรื่องเช่นกันค่ะ เหตุการณ์หัวใจ(ชีวิต)ที่เกิดขึ้นครั้งนี้ทำให้รับรู้(รู้สึก)ในหัวใจตนได้ว่าชีวิตกำลังจะมีสิ่งเปลี่ยนแปลง"ในทางที่ดีขึ้น" (ตอนนี้ยังเห็นชัดเพียงนามธรรมในใจ เอาไว้ชัดเจนเป็นรูปธรรมภายนอกเมื่อไหร่จะเล่าสู่กันฟังนะคะ).
...ขอบคุณสำหรับจดหมายค่ะเดี๋ยวจะลองให้ร้านคอมขยายและปริ๊นออกมาเก็บไว้อ่านค่ะ ปกติน้อยเป็นคนชอบเขียนจดหมาย(เขียนทีก็ประมาณนี้ค่ะ 3-4หน้าA4) และอ่านจดหมายค่ะ จดหมายที่เขียนถึงเพื่อนและจดหมายของเพื่อนที่ส่งให้ตั้งแต่สมัยเรียน15ปี ยังเก็บรักษาไว้ ( คนโบราณ:) )
ปล...อยากตกแต่งกรอบเขียนจดหมายแบบพี่ตะวันบ้างจัง! ว่างกรุณาช่วยแนะนำน้องหน่อยนะคะพี่ตะวัน(โปรแกรมตกแต่งภาพที่พี่ตะวันแนะนำ ติดตั้งเรียบร้อยแล้วแต่ยังใช้ไม่ค่อยเป็นซักเท่าไหร่พึ่งหัดย่อขยายภาพ:)
...อ่านจดหมายแล้วค่อยมาคุยกันใหม่นะคะ...เย้ๆๆมีจดหมายมาให้อ่านแล้ว:)
สวัสดีค่ะ คุณน้อย
ลืมไปว่า จดหมายที่ใช้โปรแกรมนี้ เซฟไว้ในเครื่อง ไฟล์จะเล็กมาก
แต่ถ้าลากไปวางที่เมนู "รวมภาพ"ของโปรแกรมนั้น จะอ่านง่าย เลื่อนหน้าต่อไปอ่านได้
นำไปวางที่เมนูอื่น เช่นแก้ไขภาพ ภาพจะแสดงเป็นไฟล์เดียวเล็กๆเลื่อนภาพไม่ได้ค่ะ
เอื้อยใช้โปรแกรมบันทึกจนเคยตัว จนเขียนบันทึกจริงๆ สะเปะสะปะมาก กว่าจะแก้ไขให้ลงตัวได้
อยากเขียนด้วยลายมือตัวเองจริงๆ ซึ่งไม่เป็นระเบียบแบบนี้แน่นอน อิอิ
จะส่งมาถึงคุณน้อยโดยตรง แต่ไม่มั่นใจที่อยู่ในประวัติ
ตกลง คุณน้อยอยู่ที่ขอนแก่น หรือกาญจนบุรีค่ะ
ที่อยู่ที่ติดต่อส่งจดหมายได้ ส่งให้เอื้อยหลังไมค์ได้ไหม?
ช่วงนี้ คอมพ์ฯเอื้อยมีปัญหาอย่างหนัก ว่าจะแบกขึ้นจักรยานไปซ่อมซะที
ป.ล. กรอบเขียนจดหมาย ไม่ได้ทำเองจ้า เราเพียงย่อ ขยาย ให้บันทึกตัวอักษรพอเหมาะได้
ใช้หลักการเดียวกัน กับที่เอื้อยเขียนไว้ในบันทึก "การสร้างข้อความภาพ"เลยค่ะ
คุณน้อย ลองใช้ภาพวิวที่สวน บันทึกข้อความดีๆ สั้นๆดูสิคะ ไม่ยากเลย
ยินดี ถ่ายทอดวิชาค่ะ เย่ เย่ มีลูกศิษย์แล้ว :))
แลกเปลี่ยนเรียนรู้...วิชาสร้าง... "ต้นหมากอักษร" กับวิชา "ปลูกผักหวานป่า" ฮ่าๆๆ
สาธุค่ะ
:) :) :))))))))))
:)))
อึ่งน้อย ตัวเย็นเจี๊ยบบแน่ๆ ตอนเด็กชอบจับเล่นตรงที่ตัวมันเย็นดีนี่แหละ
บ่งบอกว่า ที่สวนผักหวานป่า เริ่มมีน้ำหลากน้อยๆแล้ว
ที่บ้าน วันนี้แดดจ้า หนองน้ำหน้าบ้าน น้ำแห้งลงเยอะ เพราะนาใกล้ๆสูบน้ำใส่นาทั้งวันทั้งคืน
คุณน้อยอ่านจดหมายแล้ว มึนส์กับภาษาเอื้อยหรือเปล่าหนอ? :)
ส่งรอยยิ้มให้มากมาย พร้อมอึ่งน้อย เอื้อยก็ร่ายยาวฝ่ายเดียวอีกตามเคย :))
เพียงอยากมีเพื่อนคู่คิด จะเนรมิตสวน ด้วยลำแข้งตนเองอะนะ
ทำหน่วยกิจนี้สำเร็จสมบูรณ์ ใจจะนิ่งไม่ฟุ้ง...ถึงคนกรุง(ครูสอนเอื้อยว่ายน้ำเองแหละ)
เอื้อยว่า จะไปหาขุดต้นตะขบน้อยใต้ต้นแม่มาลงเลย
(นั่นๆ ขี้คร้าน ไม่ยอมเริ่มต้นเพาะเอง)
ขอบคุณมุมสงบน้อยๆพร้อมรอยยิ้มมากมายนี้มากนะจ๊ะ
(นึก ถึงบันทึกที่คุณน้อยบอก ใจกำลังหนักอึ้ง พอฟังเสียงเป่าปี่ของผู้อื่น ต้องวางทุกข์เราลง พี่นี้... "ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น" อีกซีรี่ย์หนึ่ง คนละสภาวะ สู้สู้นะ) สาธุค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ตะวัน...
...อ่านจดหมายแล้วขอบอกว่าคราวหน้าเปลี่ยนตัวหนังสือเป็นสีชมพูด้วยนะจ๊ะพี่สาว:))
...รับรู้ได้ว่าพี่สาวกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่าง(ภายในใจ) "หากสิ่งใดที่เป็นของๆเราสิ่งที่เราได้ทำไว้แล้ววิ่งหนีแค่ไหนก็วกกลับมาหาจนได้ แต่หากสิ่งใดที่ไม่ใช่ของเรา เราไม่ได้ร่วมทำไว้ต่อให้อยากได้หรือกอดไว้แน่นแค่ไหนก็ยิ่งไกลห่างออกไป.
...หากสุดลึกของหัวใจที่มุ่งไปในทางอันสงบสว่าง ระหว่างเส้นทางเดินของทางแห่งแสงสว่างที่ต้องก้าวไปเราต้องผ่านบททดสอบมากมายรวมถึง"ใช้"สิ่งที่เป็นของๆเรา(สิ่งที่เราได้เคยร่วม-กระทำมา"คนสัตว์สิ่งของ") เราไม่ใช้แล้วใครจะใช้แทนเรา"ไม่มี".
...หากสิ่งที่น้อยเห็นเป็นคำตอบที่ใช่ขอบอกว่าคำตอบอยู่ที่หัวใจ(ถามใจเธอดู:)
...ไม่ใช่หมอดู แต่เป็น"บักเสี่ยว สหายกองทัพธรรมร่วมสายทาง" สู้ๆๆ...
สวัสดีค่ะ บักเสี่ยว สหายน้อย น้ำพอง :)))
ขอบคุณมากเน้อ สำหรับที่อยู่ร้อนๆ
สีชมพูมันเข้มเมื่อแปดปีที่แล้ว ตอนนี้ แปรเป็นสีม่วงแล้ว ลุ้นระทึกกันมาปีต่อปี
กลับมาอยู่บ้าน หลายคนทำนาย ไม่รอดๆ :))
บางวัน... เดินขึ้นเดินลง นอนเปลชมวิวบนบ้าน นอนเปลข้างล่่าง
จับหนังสือ...วาง อ่านไม่ได้ เข้าหน้าจอ โอ้...โจทย์หนัก
วิบาก...เหมือนเป็นพื้นที่... ต้องห้ามซะนี่
ไปหมอบหลับกับแม่ และน้องแมวทั้งสอง หายใจแผ่วๆเอาแรงซะหน่อย ค่อยลุกใหม่
ช่วงรอยต่อของวงแหวนใหม่ สุคติภพที่สาม การเรียนรู้(พ่วงแพที่เอื้อยว่าอะนะ)
ทุน... พื้นฐานความรู้ไม่พอ จริต(มารยาท)ติดลบ ที่มา..ไม่น่าไว้วางใจ ฯลฯ
มานะเก้าชั้น โจทย์จริงอยู่ตรงหน้าสดๆ อึดพอ เพียรไหวหรือไม่
ขัดเกลาตน...ทันหรือไม่ ตรงนี้คือตัวแปรว่าจะวนรอบเก่าหรือเหวี่ยงสู่แกนในได้
อกใจที่ยึดถือ ลดไม่ไหว ไม่วนรอบเก่า ก็...ซวยหนักวิบากซ้ำ ดีดลงไปกอง...
โอ้ คร่ำครวญจังนะ
มาชื่นชมฝีมือร้อนๆระหว่า่ง บักเสี่ยวบ้านนา-บ้านสวนกันดีกว่าเนาะ :)))
ใช้โปรแกรมที่คุณน้อยมีอยู่แล้ว เดี๋ยวจะหาลิงค์มาแปะไว้ให้เข้าไปอ่านนะ
อักษรใช้โปรแกรมสำเร็จรูปที่ว่า แต่ถ้อยคำ ใช้โปรแกรมที่แม่ให้มา อิอิ ใช้ได้ปะ
สวัสดีวันใหม่ค่ะ บักเสี่ยว สหายน้อย น้ำพอง :)))
คงกำลังสาละวนกับภารกิจดูแลน้องนุ่งในสวนเนาะ
อ่านบันทึกคุณปริมวันนี้ ถูกใจอีกตามเคย คำโปรย ...
"ทุกเสียงเป็นเสียงดนตรีแห่งความรื่นรมย์ได้ถ้าเราเปิดใจฟัง
หากใจปิดก็เหมือนเรายืนอยู่ในความมืดที่เราจะเห็นว่าแมวทุกตัวจะเป็นสีดำ ทั้งหมด"
เสียงแห่งความเงียบ ดนตรีแห่งหัวใจ... ชอบใจจริงๆ
(เคยสังเกตไหมว่าเราสองสหาย นิยมชมชอบอะไรคล้ายๆกัน
อาจารย์หมอป. บทเรียนในกรอบชุดเล็กพาเราเรียนรู้ แบบมหัศจรรย์ เป็นตอนๆ แต่ต่อเนื่อง
คุณปริม พาเราเหินฟ้า ท่องโลกว้างงง..อื้อ.. ดีจัง คุณน้อยลองแวะไปแอบๆฟังเสียงข้างๆกุฏิท่านKa-Poom สิ
หลากหลายลีลา บูรณาการมหายาน เถรวาท ไม่รู้จะมี วิชาพาดำดินหรือเปล่า ฮ่า ลองไปดูนะ)
อยากเล่าประสบการณ์เล็กๆ อันเป็นสุขคติภพ...สุขภาพของเอื้อยนะ
แต่ไหนแต่ไรมา กิจกรรมที่เอื้อยให้ความสำคัญอันดับต้นคือ เรื่องสุขภาพ
ช่วงประจำอยู่ฐานงานบริการนี้ เราระดมสมองร่วมกัน จนได้ข้อสรุปร่วมกันว่า
หากสุขภาพเราดี งาน อย่างอื่นก็จะดีตามมา เอื้อยรับเรื่องอาหารเสริม น้ำสมุนไพรบำรุงสุขภาพ
และกิจกรรมออกกำลังกาย ไท้เก๊ก เคยเรียนไว้เผื่อผู้สูงอายุในชุมชน
โยคะ สำหรับหลากวัย กระบองสำหรับขาบู๊ แอร์โรบิค ให้เด็กๆและผู้รักชอบความสนุกสนานมากหน่อย
กิจกรรมดำเนินไปพอควร ยังมีปัญหาเรื่องเวลา เลยมาปรับกันที่ระบบ ลดเวลางานลง...เพื่อสุขภาพ
เอื้อยเริ่มแบกเพื่อน แบกงาน แบกองค์กร วิ่งหน้าวิ่งหลัง จนสำคัญตนมากมาย (อัตตาแตกตัว)
สุดท้าย เมื่อปรับระบบสวัสดิการ เวลางาน อีกเกือบห้าสิบเปอร์เซ็นต์นอกจากไม่ผ่านแล้ว
ยังใช้เวลานั้น บำเรอความเกียจคร้าน แถมหันมาเอาเรื่องเอื้อยที่วิ่งหน้าวิ่งหลัง (ผิดเพราะยึด)
ขอเพียงสถานที่ ใช้เสียงดนตรีบริหารกาย เพราะต้องรีบลงงานก่อนเพื่อน
วิธีคิดที่บูรณาการ ผ่านเวลาชั่วไม่กี่นาที เร็วมาก ข้อสรุปคือ ห้ามใช้เสียง
รู้สึกเหมือนจมน้ำป๋อมแป๋มเลยนะ เฮ่ย! คุณนั่นแหละที่เป็นฝ่ายต้องปรับตัวกัน ไม่ทันแล้ว ความคิดช้ามากก
นอนน้ำตาไหลพรากกก รุ่งเช้า กราบพระ โยคะหนักเบา แอร์โรบิคนับเอา ท่าละกี่ครั้ง
ลงด้วยการนั่งหันหน้าเข้าหาพระอาทิตย์ ทำจิตให้สงบผ่อนคลาย
มหัศจรรย์แห่งความเงียบ!!!
เมื่อความรู้สึกถูกกดดันจนถึงจุดหนึ่ง รู้สึกเหมือนจมูกเราเนี่ย ไม่มีที่ให้หายใจ!
แต่...ความเงียบ... คลื่นจักรวาลรับรู้เสียงภายในแห่งเรา!
ดนตรีแห่งความเงียบ...ผ่อนคลาย ร่างกายขยับบริหารอย่างนุ่มนวล...หนักเบา...
... จักรวาลดูแลเราอยู่! รู้สึกคล้ายดั่งว่า... กำลังหายใจ เข้า- ออกทางผิวได้!!
จังหวะที่อัตตาแตกตัวเติบกล้า ถ้าหยุดตนเองได้ พลังจะคล้ายน้ำเดือดร้อนกลั่นตัวเป็นไอ
แต่ถ้าติดข้อจำกัด ใช้เหตุผลปกป้องตัวตน...ได้นะ แต่สภาวะจะเป็นดั่งน้ำในกระติกน้ำร้อน
ร้อนระดับหนึ่ง เหตุผลจะปรับระดับอุณภูมิฉับ นิ่งสงบ ใช้ชงกาแฟได้ ฮา
นั่นคือ...หน่วยกิจ สุขคติภพแรก ทางรูปธรรมที่เอื้อยบำเพ็ญตาม.. มูลสูตร๑๐
ตามลายแทงชุดเล็ก ของครูบาอาจารย์ด้วยภาษาคำคือ ... สุข สูง สร้างสรรค์ เสียสละ สมบัติ สูญ สมบูรณ์...
ไม่เรียกร้อง ไม่เรื่องมาก (เรื่องนี้นะ อิอิ)สัมพันธ์ราบรื่น ที่เกินมือเอื้อม... เป็นไปตามกรรม
เราทำเต็มที่ หมดตัว หมดใจแล้ว
(ผู้ ที่เอาเรื่องเอื้อย ไม่มีวินัยในหลายๆเรื่อง จึงถูกให้ออก โดยที่เอื้อยไม่ได้ขยับปากใดๆเลย เจอกัน เขารับรู้ได้ว่า เราจริงใจ ไม่มีติดใจอะไรเขา)
อืมมม ร่ายยาว เหงาอะนะ ให้น้องมะอึก ตะขบ ผักหวาน หมากค้อรับรู้ความในใจ
ปรับสมดุลสุขภาพกายภาพ จิตภาพ
ขอบคุณมากๆนะ ที่ช่วยรับฟัง... มีภาพน่ารักๆ มาทำความรู้จักนะ
ชื่อน้องมะขาม(น้องมิกซ์) สหายใหม่วัยหกเดือน :)))
สวัสดีค่ะพี่ตะวัน...ขอบคุณสำหรับภาพเจ้าหัวเหม่ง"มะขามหวาน"มาทักทาย (ลูกชายคนแรกที่ไม่ได้เลี้ยงก็ชื่อมะขามเช่นกัน)..โตไวๆนะเจ้ามะขาม...
...ยินดีรับฟังทุกความรู้สึกค่ะ "พี่สาวสหายธรรม"..ขอบคุณที่นึกถึงกัน...
...ช่วงนี้ปรับสภาพหัวใจ ชมนกชมไม้คุยกะเจ้ารอกขาวในสวน เข้าเว็บ"เกษตรพอเพียง.คอม"คุยกะบรรดาสาวกผักหวานป่า ก็พาหัวใจชื่นบานดีค่ะ... ว่างๆลองเข้าไปท่องดูนะคะ "กระดานถาม-ตอบ sasithorn2521"...
...การปรับหัวใจให้ผ่อนคลายสงบนิ่งได้ให้แน่นแฟ้นดี คือการท่องโลกต้นไม้ค่ะ..เช่นการปฏิบัติธรรม ที่ต้องใช้ทั้งปริยัติและปฏิบัติค่ะ...