อนุทิน 111862
04 พัณนิดา แก้ววิลัย
เขียนเมื่อการเรียนรู้ด้วยตนเอง 15-29 กรกฏาคม
ในสังคมแห่งการเรียนรู้ และโลกที่กำลังเปลี่ยนแปลงไปโดยไม่มีที่สิ้นสุดที่เต็มไปด้วยข่าวสารและข้อมูลต่างๆ ซึ่งส่งผลกระทบต่อข้าพเจ้าในเรื่องการตัดสินใจในเรื่องต่างๆ ที่จะเรียนรู้ด้วยตนเองมากขึ้น ที่ไม่เหมือนแต่ก่อนที่หวังพึ่งเพื่อนอย่างเดียว จากเหตุการณ์ที่ผ่านมาสองปี กับชีวิตการเรียนมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ซึ่งข้าพเจ้าได้รับมอบหมายให้ทำงานเดี่ยว ซึ่งยากมากๆ เหตุการณ์ครั้งนี้เองที่ทำให้รู้ว่าควรจะรู้จักเรียนรู้ซะที อีกเหตุการณ์ล่าสุดก็คือการที่พบกับคนเวียดนามโดยบังเอิญ ซึ่งเขาได้มาเที่ยวที่เมืองไทย แต่ว่าหลงทาง เขามองเห็นข้าพเจ้าพอดีจึงถามทางไปจังหวัดมหาสารคาม ถึงจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แต่เหตุการณ์มันคับขัน ทำให้ต้องลองผิดลองถูกพูดภาษาอังกฤษกับคนต่างชาติ และวันนั้นเองที่ทำให้ตัวเองควรจะเรียนรู้ได้แล้วว่าอย่างน้อยการกล้าที่จะพูดยังดีกว่าไม่พูดเลย แม้จะไม่ถูกหลักไวยากรณ์ของภาษาอังกฤษ แต่นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้เรื่องภาษา เราไม่ควรอายเมื่อเจอชาวต่างชาติ เพราะเดี๋ยวนี้คนเราพัฒนากันมาก ชาวเวียดนามที่พูดด้วยวันนั้นพูดภาษาอังกฤษได้ดีกว่าคนไทยหลายๆๆคนเสียอีก ฉันจึงควรตระหนักได้แล้วว่าคนต่างชาติในแต่ละวันเขาอ่านหนังสือมากกว่าคนไทยเสียอีก สาเหตุนี้เองที่ทำให้รู้ตัวมากขึ้นว่า มีสิ่งใดที่ควรปรับปรุงและตัวเองมีจุดมุ่งหมายใดในชีวิต
ความเห็น (2)
การพูดภาษาอังกฤษได้ในยุคนี้ถือว่าสำคัญ..แต่ต้องไม่ลืมภาษาไทยเพราะปัจจุบันคนต่างชาติหลายคน..เริ่มเขียนภาษาไทยได้ดีกว่าคนไทยอีกหลายๆคน ถ้าไม่เชื่อลองไปดูรายการที่แดลเนี่ยลจัดบ้างน๊ะ..อ้อ..อ่านแล้วอยากจะตีมือ..คำว่าแล้วต้องสะกดแบบนี้ "แล้ว"ถ้าสะกดแบบนี้. แร้ว.= อุปกรณ์ชนิดหนึ่งที่ใช้ดักสัตว์..อายุยังน้อยน่าจะแก้ไขทันน๊ะ.
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆค่ะ จะนำไปปรับปรุงค่ะ