อนุทิน 111498
ชาดา ~natadee
เขียนเมื่อวันนี้นับเป็นครั้งที่ ๒ ในรอบสัปดาห์ที่ฉัันเดินมาที่รถแล้วรู้้สึกโกรธคนที่เห็นแก่ตัวบางคนที่ผลักรถคันหนึ่งมาชนท้ายรถของฉันซึ่งจอดอยูในช่องที่จอดรถ. ฉันโกรธคนที่ขับรถtoyota. สีขาวป้ายทะเบียนกำแพงเพชร. ที่ไม่จอดรถให้ตรงเพรารถตัวเองขวางอยู่ก็เลยถูกเข็นมาชนท้ายรถของฉัน
ฉันโกรธคนที่เข็นรถที่จอดขวางโดยไม่สนใจเลยว่ารถคันนั้นจะไปชนรถคันอื่นอีกช่างเป็นคนที่เห็นแก่ตัวอย่างที่สุด. ฉันยืนรอเจ้าของรถคันดังกล่าวอยูู่นานจนเมื่อเวลาผ่านไป ใจฉันเริ่มสงบมากขึ้น. ฉันรอเพราะ 1. สภาพร่างกายฉัน. ณ. ตอนนี้ไม่สามารถเข็นหรือยกของอะไรได้เลย 2ฉันอยากเห็นหน้าคนมักง่ายที่จอดรถแย่ๆ คนนั้น. สักครั้ง. หลายชั่วโมงผ่านไป ฉันเริ่มคิด และถามตัวเองว่า นี่เรากำลังทำอะไรอยู่. ทำเพื่ออะไรเหรอเนี่ย. เรากำลังโกรธใครอยู่เหรอและสุดท้ายที่ฉันถามตัวเองคือ. ฉันทำแบบนี้แล้วฉันมีความสุขมากกว่าการขับรถกลับบ้านหรือเปล่า
ถ้าฉันรอเจอคนแย่ๆเหล่านั้นแล้วเขาจะเปลี่ยนนิสัยมาเป็นคนดีีขึ้นหรืออย่างไร. เขาจะปรับปรุงนิสัยที่จะคิดถึงใจเขา ใจเรามากขึ้นกว่านี้หรือไม่?????
สุดท้าย ฉันก็พยายามเข็นเจ้าToyota. คันนั้นให้พ้นทางแล้วก็ขับรถกลับบ้านพร้อมน้ำตาเพื่อมาทานยาระงับอาการปวดที่เกิดจากการเข็นรถอีกครั้ง
ขอบคุณคนเห็นแก่ตัว คนมักง่ายที่ทำให้ฉันรู้ว่า ยังมีคนแย่ๆ อีกไม่น้อยบนโลกใบนี้ที่ฉันจะต้องเจออีกมากมาย
คืนนี้ฉันจะแผ่เมตตาให้้กับทุกๆสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้
อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย. จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด
ความเห็น (1)
ก็ว่า ... เมื่อคืนใจไม่เป็นสุขเลย
ตอนนี้ O.K. แล้วนะครับ ;)...