อนุทิน 111377

การได้สนทนากิจกรรมงานจิตอาสากับน้องพยาบาลกิตติยา หัวหน้าตึก 38 ปี แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆเป็นระยะๆขณะพักจากฟังธรรม ก็มาฟังธรรมะที่เราแลกเปลี่ยนกัน เป็นธรรมะเพื่อชีวิต และทุกคนต้องเป็นเช่นนั้น ต้องไปเช่นนั้น และไม่มีกลับมาเช่นนั้น และฟังน้องพยาบาลเล่าประสบการณ์การทำงานในรพ.โดยเฉพาะช่วงเวลายามค่ะคืน ทำให้รูสึกอยากช่วย การเล่าเรื่องทำให้เห็นภาพที่เราไม่เคยเห็น หรือิเคยเห็นก็ไม่ลึกซึ้ง และอาจไม่ตรงกับข้อเท็จจริงเพราะจิตปรุงแต่งไปตามความคิด ดังนั้นการได้ฟังจากผู้ปฏิบัติ ความคิด และหัวใจของเธอแล้วจึงรูว่าบางอย่างแก้ไขได้ทันที บางอย่างแก้ได้ แต่ทำไม่ได้ บางอย่างไม่พร้อมจะแก้ แต่ได้ถูกธรรมชาติแก้ไขโดยอัตโนมัติไปแล้ว และบาง อย่างไม่พร้อมแก้ไข และไม่ถูกแก้ไข รวมทั้งรู้ว่าควรแก้ไขแต่ไม่แก้ไข ใครคนหนึ่งกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มชื่นว่ามันคือราคะ อื้มมมมม ถ้าจะจริง หากเป็นจริงเราจะขจัดราค ในตัวเราเองได้อย่างไรจึงจะหมดสิ้น เสียงธรรมบอกว่า การรักษาศีลให้บริสุทธิ์ทุกลมหายใจคือวิธีการขจัดราคะ ...จึงต้องอาศัยการฝึกบ่อยๆให้ได้เท่าๆกับที่ต้องหายใจเข้าและออก อันนี้คิดเอง อิอิ