อนุทิน 111368


พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..
เขียนเมื่อ

 

 ๐ ถึงชะตาจักอยู่ได้ ........ นานปี

คงบ่หลบหลีกหนี ........... ดับพ้น

เกิดแก่เจ็บตายมี ............ มาเช่น นี้นอ

ถึงจะเหินเหาะด้น .......... ก็ต้องตกตาย

 

๐ มากมายสินทรัพย์นี้ ..... ก็ตาม

ถึงจะพยายาม .............. หยุดยั้ง

เงินทองไป่หาบหาม ...... ชีพคลาด มรณ์นา

มีแต่จะพ่ายพลั้ง ........... พรากสิ้นศฤงคาร

 

๐ บุตรหลานก็เช่นนี้ ....... เหมือนกัน

หลายหมื่นหลายร้อยพัน .. พี่น้อง

ที่สุดย่อมโศกศัลย์ ............. สูญสิ่ง รักนอ

ใครรึจะปกป้อง .............. ปลดเปลื้องมฤตยู

 

๐ ดูเถิดเรือนร่างนี้ ........... จักสลาย

ถึงประเสริฐเพริศพราย ...... เพียบพร้อม

วันหนึ่งก็ต้องตาย ............ แตกดับ

ทุกสิ่งที่แวดล้อม ............. ละทิ้งคืนเขา

 

๐ เราเองก็ต้องนึก ............ ทำใจ

ปลดปล่อยมิอาลัย ........... เรียกร้อง

บุญบาปจักตามไป ........... เป็นเพื่อน

ก่อนแต่จะตายต้อง .......... หมั่นสร้างทางสวรรค์ฯ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท