อนุทิน 111339
Sila Phu-Chaya
เขียนเมื่อ- ความเห็นอาจารย์หมอ ป.
- ..การกระทำที่ตรงไปตรงมา เพื่อแก้ปัญหาท่วงที ก็สำคัญ เช่นที่อาจารย์โทรเรียกช่างมาซ่อม เพียงแต่การคาดหวังให้ผู้รับโทรศัพท์มี "มาตรฐาน"ทำให้เกิดอารมณ์โวยวาย (เข้าใจว่าอาจารย์รู้ตัว ก่อนจะกลายเป็นอารมณ์โกรธ อย่างนั้นหรือเปล่าค่ะ)
- ประทับใจบทเรียนนี้ค่ะ " กรณีดังกล่าวนี้ ก็ต้องทำโดยเร็ว ทำด้วยสติ อย่าไปมีเรื่องกับใคร แต่"ให้มีเรื่องเพื่อจะได้เรื่องเท่านั้น" ถ้าทำโดย"ดูตัวเองไปด้วย" ก็เป็นการปฏิบัติขัดเกลาตัวเองไปด้วย"
- ตอบความเห็นอาจารย์หมอ ป.
- การที่เรามีปฏิกริยาบางอย่างที่ต่างไปจากที่เป็นตามปกติวิสัยบางครั้งอาจจะมาจากอารมณ์โกรธ กับอีกกรณีหนึ่งคือการแสดงออกเพื่อปลุกให้คนอื่นตระหนักในหน้าที่ของตนเอง
- ขอยก George Gurdjieff มาเป็นตัวอย่างเล่าเรื่องนี้ ความทรงจำเกี่ยวกับท่านอาจจะลางเลือนสักหน่อยนะคะ เท่าที่ทราบคือท่านเป็นปรมาจารย์ด้านจิตวิญญาณช่วงกลางศตวรรษที่ ๒๐ ที่มีอิทธิพลมากและแนวการสอนของท่านทำให้ศิลารู้สึกว่าได้ประโยชน์ โดยเฉพาะแนวคิดที่มองว่ามนุษย์ทุกวันนี้อยู่ในสภาวะของการหลับไหลทั้งที่ยังตื่นอยู่ และท่านก็จะมีวิธีการแปลก ๆ ที่จะสอนให้คนเราตื่นรู้จริง ๆ จากการหลับไหลทั้งที่ยังตื่นอยู่นั้น เช่น การทุบโต๊ะทำให้คนอื่นตกใจ เป็นสภาวะที่รู้ตัวชั่วขณะ เห็นความตกใจของตัวเอง
- ในทางพุทธ ก็คือการวิปัสสนา ตามรู้ ตามดู ทำให้เราตื่นเป็นขณะ ๆ
- ทั้งหมดที่กล่าวมาไม่ทราบว่าคือคำตอบหรือเปล่า แต่ถือว่าเป็นการทบทวนตัวเองของผู้ตอบไปด้วยก็แล้วกันนะคะว่าขณะที่ไม่มีสติ หลังจากนั้นรู้ทันหรือเปล่า
- จะว่าไปแล้วแนวคิดของท่าน George Gurdjieff ศิลาได้นำมาใช้ในชีวิตการทำงานหลายกรณี เพื่อปลุกให้ตัวเองและคนรอบข้างที่ต้องเกี่ยวข้องตื่นด้วย ส่วนจะตื่นตระหนกหรือตื่นตระหนักกันแน่นั้น ก็ต้องลุ้นกันค่ะ ขออย่าให้ตื่นตกใจเป็นพอ แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน เราก็จะต้องกลับมาดูตัวเองว่าโกรธหรือเมตตาค่ะ และก็ยังเป็นผู้อ่อนหัดที่กำลังฝึกฝนอยู่นะคะ หากให้ความเห็นแล้วผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยค่ะ
- ขอบพระคุณมากค่ะที่มีคำถามให้ขบคิดและทบทวนตัวเองไปด้วย
- ด้วยความศรัทธาค่ะ
- จากบันทึก ฉันไม่ใช่เทเรซ่า
- http://www.gotoknow.org/blogs/posts/495611?refresh_cache=true
- ๒๖ กรกฎาคม ๒๕๕๕
ความเห็น (2)
ขอบคุณมากค่ะ ที่ตอบให้คิดต่อยอดแก่ตนเอง..ตื่นตัวนั้นดี แต่อย่าตื่นตระหนก :)
ย้าว ยาว ;)...