"สายฝนโปรยปราย"
...
สายฝนโปรยปรายดั่งสายหมอก
ค่อยค่อยออก น้ำคำ รำพันหา
สีขาวโพน โลมไล้ อยู่ปลายตา
สักวาเดินทางไกลแสนไกล
สายฝนหนอ มาจากไหน หรือตัวเจ้า
ถึงได้เฝ้า เยี่ยมเยือน เพื่อนยามสาย
ตกทุกวัน "ฉันรักเธอ" เพ้อออกไป
ความคิดถึง ยังอ่อนไหว ใครคนเดิม
...
โบราณว่า ตากละอองฝนจะพาให้เป็นหวัดได้ง่ายนะคะอาจารย์
ตอนเด็กๆ ถ้าเจอฝนเพียงชื้นๆ ยายจับอาบราดหัวทั้งตัวทันที
ไม่ปล่อยไว้นาน วันรับประทานได้ง่ายๆ
หนูน้อยคนนี้ ตากละอองน้ำตก จะเป็นหวัดรึเปล่าเนี่ย :)
บทกวีอาจารย์ สายฝนหวานจังเลยนิ :)
บทกวี วี๊ดวิ้ว ครับ คุณ Tawandin 555