อนุทิน 110489
Tawandin
เขียนเมื่อขอบคุณ...คุณ 
ปริม ทัดบุปผา
ขณะที่เขียนจดหมายฉบับนี้
เพื่อนตัวเล็ก... เด็กชายคมและเด็กชายแช่ม
วิ่งมาหาบอกว่า..." ป้า...ดอกไม้บานอย่างสวยเลย"
มอบกล้องให้หนูน้อยไป พร้อมบอกวิธีใช้คร่าวๆ
กลับมาพร้อม ภาพชุดนี้ บันทึกภาพเมื่อ เวลา ๐๗.๓๐ น.
ดอกชวนชม ที่หนูน้อยเก็บมาฝากร้อนๆค่ะ
ดอกแก้วมังกรกำลังบาน ที่บ้านหนูน้อย
ภาพนี้ น่าจะเป็นดอกเทียนนะ ยังไม่ได้เดินไปชื่นชมด้วยตนเอง
ภาพนี้คือขบวนกองทัพมด!
ที่พากันอุ้มไข่จำนวนมากมายอพยพมาอาศัยบนหัวเตียงของแม่เมื่อเช้า
เต็มบริเวณเตียง และเต็มตัวแม่ด้วยนะ!
ความเห็น (4)
ขอบคุณคุณ Tawandin ค่ะที่ร่วมเดินไปด้วยกันบนถนนสายแห่งการเรียนรู้นี้ ปริมก็ดีใจที่ได้พบมิตรภาพดีดีบนทางเดินค่ะ ขอบคุณ g2k ที่สร้างพื้นที่ให้เราได้พบกัน
เป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ
ปล กองทัพมดเยอะมากแสดงว่าฝนจะตกหนักรึเปล่าคะนี่....หวังว่าคุณยายคงไม่โดนมดกัดนะคะ
ตอนแรก สงสัยว่าคุณปริมกลับมาเยี่ยมเมืองไทยจากสิงคโปร์หรือย่างไร พอไปอ่าน ณ สวนหย่อมอนุทินนี้ (ขออนุญาตแปะนะค่ะ)
เพราะเป็นการสนทนาเพื่อเยียวยาผ่านบล็อกที่น่าประทับใจมาก
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :)
ขอบคุณค่ะคุณปริม วันนี้เน็ต...เข้ายากจังค่ะ และใช้เครื่องมือไม่ได้เลย
มดดำ... ตอมอย่างเดียวค่ะ ไม่กัดเลย แต่วันก่อนเห็นรุมกัดลูกตุ๊กแกแน่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์หมอ
ปัทมา
• เยียวยาผ่านบล็อก... ถ้าคุณหมอยังพอจำได้
จะรู้สึกว่ามีมือคู่หนึ่งแอบเกาะเอวคุณหมอ เหนียวหนึบ อยู่เป็นนาน ;)
กว่าจะผ่านด่านความกลัวได้ อาจารย์หมอคงเมื่อยไม่น้อย
ปรับ...จูนคลื่นความคิดเห็นให้ตรงทาง โดยไม่ต้องใช้วิธีการรุนแรง
...คงต้องใช้กำลังภายใน ไม่ธรรมดา
• เรียนรู้ เยียวยาผ่านบล็อก... สำหรับตนเอง
เบื้องต้น...ทลายด่านความกลัว... ตามด้วยสะสางปมค้างคาใจ...
• ก้าวต่อไป... ยังคือความหวั่นไหวอยู่อย่างมากเลยค่ะอาจารย์
• ขอบคุณมากนะคะ ที่นำสวนหย่อมมาแปะให้:)
• กำลังใจที่อาจารย์หมอมอบให้ ในสิ่งเล็กๆน้อยๆ... ที่ตั้งใจ
... น่าแปลกนะคะ ว่ากลับกลายเป็นเมล็ดพันธุ์แห่งความเชื่อมั่น...
... เป็นพลัง...สายใยแห่งศรัทธาเล็กๆ แต่แน่นหนัก
ที่คุณหมอช่วยเติมเต็มมาอย่างต่อเนื่อง
• ต้องขอขอบพระคุณทั้งอาจารย์หมอปัทมา คุณปริม และทุกๆท่านเป็นอย่างยิ่ง
...ที่ร่วมเป็นส่วนประกอบแห่งการเรียนรู้... ที่นี่ GtK. ค่ะ