อนุทิน 110476
อักขณิช
เขียนเมื่อบางสิ่ง........คนหนึ่งลืมเลือน ในขณะที่อีกคนหนึ่งกลับทรงจำไว้ตลอดชีวิต
บางอย่าง.....คนหนึ่งมองไม่เห็นคุณค่าและความหมาย ในขณะที่อีกคนหนึ่งกลับมองเห็นคุณค่าและความหมายที่ยิ่งใหญ่มหาศาล
บางเรื่อง.....คนหนึ่งไม่เคยเอาใจใส่เลย ในขณะที่อีกคนหนึ่งกลับดูแลและเอาใจใส่อย่างดีตลอดเวลา
บางสิ่ง......ไร้ค่าสำหรับบางคน แต่กลับมีคุณค่าอย่างมากมายมหาศาลสำหรับอีกคนหนึ่ง
บางอย่าง.....คนหนึ่งมองเห็นแต่ความสกปรก ในขณะที่อีกคนหนึ่งกลับมองเห็นแต่ความสะอาดและงดงาม
บางเรื่อง......คนหนึ่งมองเห็นเมฆหมอก ในขณะที่อีกคนหนึ่งกลับมองเห็นท้องฟ้าและดวงดาว
บางสิ่ง........................................................................
บางอย่าง.....................................................................
บางเรื่อง......................................................................
ความเห็น (7)
คลิกส่งดอกไม้ที่บันทึกไม่ได้ค่ะอาจารย์
มาพบข้อความนี้ที่อนุทิน ดีใจจัง
ขอบพระคุณมากค่ะ
สำหรับข้อคิดโดนๆชุดนี้
สาธุค่ะ
สวัสดีครับ คุณ Tawandin
* วันหลังค่อยเข้าไปให้ดอกไม้ย้อนหลังก็ได้นะครับ
** ขอบคุณมากครับ ที่คอยให้กำลังใจเสมอมา
ก๊อกๆๆ
เรียนท่านอักขณิชค่ะ
มีจดหมายร่ายยาวถึงท่านเจ้าค่ะ
แต่ไม่เหมาะที่จะนำฝากหน้าบ้านตัวเอง
จึงขอนำมาเหน็บไว้ที่มุมอนุทินนี้นะเจ้าคะ
อ่านจบแล้ว รบกวนนำส่งคืนด้วยนะคะ (ลบให้ด้วยจ้า)
ขอบพระคุณมากค่ะ
ก็อกๆๆ สวัสดีค่ะท่านอักขณิช
ทิ้งบ้านนานจังเลยนะคะ อยากเก็บจดหมายคืนจัง
ช่วงนี้ อยู่บ้านอากาศสะอาด...ปอดกำลังขับพิษลึกๆโดยธรรมชาติไอแรงมาก
ขออภัยนะคะ ที่ระบายมายาวเหยียด
ยังปล่อยวางสังขารขันธุ์บางส่วนเสี้ยวไม่ลง ปลงไม่หลุดเจ้าค่ะ
ขอบพระคุณมากนะคะ สาธุค่ะ
สวัสดีครับ คุณ Tawandin
* ผมได้อ่านบ้นทึกที่เขียนมาทั้งหมดแล้วนะครับ อ่านไป ขำไป และรู้สึกงงๆ กับหลายๆ ข้อความ....สงสัยภูมิความรู้ของผมคงจะเข้าไม่ถึงแน่ๆ เลย 555
** ท่านพุทธทาสภิกขุ กล่าวไว้ว่า "สัพเพ นาลัง อภินิเวสายะ สรรพสิ่งทั้งปวง ไม่ควรเข้าไปยึดมั่นถือมั่น" นะครับ
*** ขอบคุณ....ที่อยู่เป็นเพื่อนกันเสมอมานะครับ
ท่านพุทธทาสภิกขุ กล่าวไว้ว่า
"สัพเพ นาลัง อภินิเวสายะ สรรพสิ่งทั้งปวง ไม่ควรเข้าไปยึดมั่นถือมั่น"
ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ ขุมทรัพย์ตรงๆเต็มๆเลยเจ้าค่ะ :)
"...รู้สึกงงๆ กับหลายๆ ข้อความ"
๕๕๕ คนเขียนเองยัง งงเองเลยเจ้าค่ะ ^____^
อืมม อันที่จริงมีฉบับก่อนหน้านี้ สี่หน้าแน่นเอี๊ยดด
เขียนแทนความรู้สึกระลึกถึงพี่ชายสองคนที่เสียชีวิตไล่ๆกัน
ด้วยโรค "ไหลตาย" คือหลับไม่ตื่น โดยไม่ได้เจ็บป่วยอะไรมากมาย
เขียนแบบภาษาชาวบ้าน ไม่ใช่ภาษามะลำมะเลืองแบบนี้ อิอิ
แต่เบรคไว้ เพราะมีแรงกระทุ้ง ให้ความอัดอั้นส่วนนี้ ทะลักออกมาก่อน
...สำนวนการเขียนของอาจารย์ คล้ายพี่ชายมากๆ
พี่เค้าไม่เคยดุด่าว่ากล่าว จะบอกกล่่าวติงเตือนน้องสาวที
จะใช้วิธีเขียนจดหมายไปเหน็บไว้กับสมุด หนังสือเรียน
เอ่อ... จดหมายน้อยแต่ย้าวยาวนี้ อาจารย์เซฟไว้...จะดีกว่าไหมคะ?
มันมีส่วนที่ดูไม่เหมาะสม ไม่ครอบคลุมอยู่ไม่น้อยนะค่ะ
ถ้าจะเก็บไว้ มีฉบับภาษาคน เอ๊ยภาษาง่ายๆ จะ...เหมาะกว่าไหมหละคะ?
ยังอยากให้ลบอยู่หนะค่ะ ขอบพระคุณมากนะคะ สาธุค่่า
สวัสดีครับ คุณ Tawandin
* ผมขอไม่ลบข้อความเหล่านี้ทิ้งนะครับ เพราะไม่ได้มีข้อเสียหรือพิษภัยใดๆ เลย
** หากมีเรื่องราวอะไรที่อยากจะพูดคุยกับผมอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ก็สามารถคุยผ่านทาง Facebook ได้นะครับ ซึ่งน่าจะสะดวกว่าคุยกันในนี้เยอะเลย