อนุทิน 110422
ชลัญธร
เขียนเมื่อวันนี้เจอคนไข้ เป็นโรคคลั่งชลัญธร เป็นคนผู้ป่วยหญิงเบาหวาน มาซักประวัติโต๊ะชลัญธร พอมาถึงชลัญยิ้มให้ยาย บอก
"โอ๊ยมีแรง แค่เห็นรอยยิ้มยายก็หายแล้ว"
อะไรจะขนาดนั้น
"นี่อยู่บ้านเวลายายไม่สบายใจ หรือมีปัญหา อะไร ยายจะนึกถึง หมอโจ้ นึกถึงรอยยิ้มทำให้ยายสบายใจขึ้น "
ชลัญยิ้มแต่คิดในใจ ป๊าดคั่กแท้
"ทุกวันนี้เวลาไหว้พระสวดมนต์ ใส่บ้าน ยายจะต้อง ขอพร ให้หมอโจ้ อยู่ดีมีแรง เป็นขวัญใจคนไข้ตลอดไป"
หลุดเลยชลัญ หัวเราะก๊าก "ยายขอวัดไข้หน่อย"
ญาติยายบอก "ยายไม่ได้เป็นไข้ค่ะหมอ "
"เอ้าเหรอ นึกว่ายายเพ้อเพราะพิษไข้ น่ะ"
ยายก็เลยหัวเราะ ตีชลัญไปเพียะหนึ่ง "ก็ชอบหยอกคนแก่ แบบนี้แหล่ะ ยายถึงได้รัก"
ชลัญยกมือไหว้ขอบคุณยาย คิดในใจ ป๊าด โรคคลั่งชลัญทีเดียว แถมติดต่อกันด้วยนะ เพราะตอนนี้ใครๆ ก็อยากเข้าโต๊ะชลัญ แต่ชลัญคิด ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ชลัญจะตายแล้ว เหนื่อยอยู่คนเดียวรักน้อยๆ แต่ขอให้รักนานๆ อิ อิ อิ
เฮ้ย!!!!!!!!!
ความเห็น (3)
ดีจังเลย!เป็นอีกวิธีหนึ่งที่ใช้เครื่องมือแพทย์แบบไม่ต้องลงทุนมาก
สตรีผู้ถือดวงประทีปแถมรอยยิ้ิมอีกด้วย เอาเลย ชธ....ว่าแต่ว่า อย่ามัวแต่ยิ้ม เตียงลดแผลกดทับไปถึงไหนแล้ว
55555555555555ถึงเตียงแหล่ะจารย์Zzzzzzzzzzzz