อนุทิน 110292
Sila Phu-Chaya
เขียนเมื่อ- ชีวิตชุมชนคนพื้นที่สีม่วง
- วันนี้ แวะไปซื้อของทานหลายอย่างเพื่อจะไปมอบเป็นกำลังใจให้กลุ่มนักเคลื่อนไหวที่จะเคลื่อนขบวนจากภาคใต้วันนี้และมาถึงกรุงเทพฯ ในวันพรุ่งนี้
- พวกเขาช่วยกันเรี่ยไรเงินเพื่อใช้ในการเดินทางมายื่นหนังสือถึงหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องเพื่อให้ช่วยแก้ไขปัญหาความเดือดร้อนปากท้องและความไม่ยุติธรรมที่ได้รับจากองค์กรท้องถิ่น เป็นการเดินทางมายื่นหนังสืออย่างเดียว ไม่ได้มาชุมนุนประท้วงยืดเยี้อ
- ชีวิตคนเมืองต่างกับชีวิตชุมชนที่อยู่ในเขตประกาศเป็นพื้นที่สีม่วงเสียนี่กระไร
- "พื้นที่สีม่วง" เป็นพื้นที่ที่จะมีการสร้างโรงงานอุตสาหกรรม ซึ่งจะมีผลกระทบต่อวิถีชีวิตชุมชนดั่งเช่นกรณีมาบตาพุด
- หากไม่เคยเข้าไปสัมผัสชีวิตชุมชนดังกล่าวนี้ คงจะมองเหมือนใครหลายคนว่า "ทำไมไม่เสียสละเพื่อการพัฒนาประเทศ"
- แต่เมื่อได้เข้าไปสัมผัสแล้ว กลับพบว่าค่าตอบแทนของคำว่าเสียสละต่ำมากเมื่อเทียบกับชีวิตที่เปลี่ยนแปลงและสาปสูญไปอย่างไร้ค่า
- คิดง่าย ๆ ว่าบ้านที่เราอยู่มาตั้งแต่ปู่ย่าตายาย วันดีคืนดีมีใครที่ไม่รู้จักมาสร้างโรงงานอุตสาหกรรมอยู่ใกล้ๆ เพราะเป็นเขตพื้นที่ที่รัฐไฟเขียวให้ภาคอุตสาหกรรมเอกชนมาดำเนินการได้
- เราจะทำอย่างไร คนมีเงินมาก อพยพหนี คนมีชีวิตแบบพึ่งพิงทรัพยากรธรรมชาติ เหมือนตายทั้งเป็น
- สิ่งที่ทำได้คือให้กำลังใจ เขียนอะไรก็ได้ที่เป็นสื่อสะท้อนหัวใจสีเขียวบนเขตพื้นที่สีม่วงของพวกเขาให้โลกรับรู้ แม้จะทราบว่าอีกไม่นานก็ลืม แม้กระทั่งตัวเราเองที่มีวิถีชีวิตอย่างคนเมืองก็คงจะลืมในไม่ช้า
วันที่ ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๕
ความเห็น (2)
ตายละ...เป็นคนโปรดสีม่วง
ความหมายกรณีนี้ ไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่ ดูตัวอย่างแถวระยอง มาบตาพุดน่ะค่ะ
เราต้องทำสีเขียวให้เพิ่มขึ้น ทั้งในใจและปลูกต้นไม้จริง ๆ
- คำอุทานพี่หมอธิรัมภา
เล่นเอาตกใจหมดเลยค่ะ อิอิ - ศัพท์พื้นที่สีม่วงก็เพิ่งได้ยินตอนเดินทางไปสัมภาษณ์แกนนำผู้เคลื่อนไหวนี่แหล่ะค่ะ
- แต่ก็ยังชอบตัวสีม่วงเหมือนเดินไม่เปลี่ยนแปลง ส่วนสัญลักษณ์ที่ใช้แทนโรงงานอุตสาหกรรมก็ว่ากันไป เกลียดตัว กินไข่ ได้ไหมคะ
- ปลูกต้นไม้เยอะ ๆ ดีค่ะ หัวใจจะได้เบิกบาน แทนความห่วงใยในโลกใบนี้ที่นับวันจะมีแต่สีม่วงค่ะ
- ขอบคุณค่ะที่แวะมาส่งกำลังใจแต่หัวค่ำ หายง่วงเลย