อนุทิน 110058

       นักเรียนแนวใหม่....กับครูใจครูแนวเดิม การเรียนปริญญาเอกนี่เป็นงานที่หนักหนามาก ทุกครั้งที่ตื่นมาจะระลึกว่า เราเอาเวลาที่จะสอนเด็ก เอาเวลาราชการมา เพื่อเก็บเกี่ยวความรู้ วิธีการ รูปแบบ ไปฝากโรงเรียนและเด็กๆที่รอเราอยู่ ไม่มีแม้วินาทีเดียวที่จะลืมความตั้งใจนี้....ตอนนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้นเสมอ Special Things : บางสิ่งที่พิเศษ ชีวิตมักมีเรื่องราวที่เกินคาดคิดเสมอ ที่สิ่งหนึ่งที่จะตอบเราได้ว่าเรามาถูกทางไหม คือเป้าหมายที่เราวางไว้ พี่กวางรุ่นพี่ทุนเรียนดีวิทยาศาสตร์ฯที่กำลังจะจบป.เอก บอกว่ามีเด็กอยากเรียนชีววิทยา

       พี่กวางแอบโปรโมทว่าเราเก่งมาก เด็กๆเลยอยากเรียนกับครูปุ้ม ครั้งแรกตอบปฎิเสธไปเต็มปากเต็มคำว่า "ไม่ค่ะพี่ งานหนูเยอะมากจริงๆค่ะ หนูกลัวไม่ไหว เดี๋ยวเด็กๆจะเสียเวลาเปล่า" ตอบปฏิเสธเพราะคิดกับตัวเองว่าจะไม่สอนพิเศษเก็บเงินกับเด็ก เพราะที่ถนนหักพิทนี่สอนพิเศษให้เด็กฟรีๆแถมขนมบ้างมาตลอด และอีกอย่างเป็นนักเรียนของโรงเรียนชื่อดัง กลัวว่าเราจะจะฝีมือไม่ถึง กลับมาถึงห้อง หยิบหนังสือชีววิทยาขึ้นมาอ่าน แอบคิดถึงเด็กๆที่ถนนหักพิท คิดไว้ว่ามีติวตอนไหนอยากกลับไปช่วยติวมาก แต่เวลาไม่อำนวยเลย คิดถึงการสอนชีวะเหมือนกันนะเนี่ย คิดถึงภาพที่เราเป็นนางเอกหน้าห้อง มีพระเอกคือนักเรียนของเราห้อมล้อม พูดคุย ส่งเสียงกันตลอดเวลา อื้ม คิดถึงจัง

        อย่าปฏิเสธทุกโอกาสที่เข้ามาในชีวิต

        พี่กวางเฟสมาหาอีกครั้ง "ปุ้มเด็กๆอยากเรียนจริงๆนะ สอนอะไรก็ได้ สอนยังไงก็ได้" สมองกำลังจะปฏิเสธอีกรอบ แต่มือพิมพ์ตอบไปแล้ว "ได้ค่ะ" แล้วปุ้มจะคิดค่าเรียนยังไง "เอาอย่างนี้แล้วกันค่ะพี่ หนูขอไปเจอเด็กก่อน ขอสอนสักครั้งก่อน เด็กอาจจะไม่ชอบสไตส์การสอนของหนูก็ได้ค่ะ ถ้าชอบแล้วค่อยว่ากัน " คืนนั้นตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ นั่งทำชีทแบบฝึกหัดทั้งคืน การที่หายจากการสนำไปหนึ่งปี ทำให้รู้ว่า ความรู้ทางชีวะ เราถดถอยไปมากเลย ตอบตัวเองว่าคิดถูกแล้วที่สอน เพราะมันคือการทบทวนความรู้ ทำให้เราอัพเดตความรู้ตลอดเวลา และที่สำคัญทำให้คิดเทคนิคการสอนรวมถึงการสร้างหนังสือเรียนในสไตส์เรา

          พบกันครั้งแรก เด็กสาวน้อยสองคน ท่าทางช่างพูดช่างจา ยิ้มหวานประจบคุณครูคนใหม่ของเค้า คาบแรกผ่านไป ไม่รู้ว่าใครติดใจใคร เพราะหลังจากนั้นมา เรามีความสุขในทุกช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน เสียงเจื้อยแจ้วเจรจา เล่าเรื่องราวที่ตนเองพบเจอมาในโรงเรียน เสียงถาม-ตอบ เสียงหยอกล้อ หัวเราะกัน บางครั้งก็กุมขมับกับการทำข้อสอบ ....ครูหลงรักหนูทั้งสองเต็มหัวใจ โรงเรียนที่ครูสอนมีข้อจำกัดในความพร้อมทางกายภาพของผู้เรียน ครูต้องสอนวิชาคนมากกว่าวิชาชีวะ ในขณะที่หนูสองคนมีความพร้อมทางกายภพเกินร้อย แต่ความรักและเมตตาของครูที่มีให้เด็กทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันเลย..... ไม่ใช่เฉพาะหนูที่เรียนรู้จากที่ครูสอน แต่ครูปุ้มเองก็เรียนรู้จากเด็กๆเช่นกัน สอนยังไงหนูจะเข้าใจ สอนยังไงหนูจะไม่เบื่อ เด็กๆคุยเรื่องอะไรกันบ้างในวันนี้ อะไรที่เด็กๆสนใจ สังคมรอบตัวของหนูเป็นยังไง ครูใส่ใจและสนใจเสมอ มัจะช่วยให้ครูพร้อมเกินร้อยเมื่อต้องกลับไปสอนที่โรงเรียน พัฒนาการของหนูสองคนน่าทึ่งมาก แม้ว่าหนูจะบอกกับครูปุ้มว่า "ครูปุ้มค่ะ หนูเรียนตั้ง 8 วิชา ความรู้มันก็ตีกันนะค่ะ, หนูการบ้านเยอะ, หนูเตรียมสอบวิชาต่างๆมากมาย" แต่ครูเห็นแววตาและความตั้งใจ รวมถึงฝีมือที่หนูพัฒนาเรื่อยๆ เราพิชิตยอดเขาและเดินลงเขาอย่างสง่างามแน่นอนค่ะ อีกกลุ่มหนึ่งที่ครูปุ้มได้สัมผัสคือแก๊งส์ 3 หนุ่ม 1 สาว กับกลุมนี้ครูปุ้มต้องทุ่มพลังกายและพลังใจมากกว่าร้อย เพราะน้องๆไม่มีใจให้ชีวะเลยแม้แต่นิดเดียว ครูปุ้มรู้เลยว่านี่คืองานหนักของครูปุ้ม แต่ครูปุ้มไม่ยอมนะค่ะ ผิดกฏหมายการสอนมาก ถ้าทำให้เด็กรักชีววิทยาไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นการสอนในรูปแบบไหนครูต้องให้เกียรติวิชาชีพครูเต็มที่ และสัญญาว่าอีกในนานพวกหนูจะหลงรักชีววิทยาเต็มเปาเช่นกัน บูรณาการความรักและการสอน

         ทุกครั้งที่ออกแบบการสอนเด็ก ครูปุ้มเองได้ใช้้ทั้งวิชาชีววิทยาที่รักยิ่งกว่าอื่นใดและวิชาหลักสูตรและการสอนที่ครูปุ้มหลงใหลเป็นชีวิตจิตใจ มาร่วมด้วยช่วยกันเสมอ ครูปุ้มจึงมีแต่กำไรกับกำไร แม้เด็กๆจะบอกครูปุ้มว่า "ครูปุ้มคิดแค่นี้มีจะมีเงินเติมน้ำมันมาสอนหนูไหมค่ะ" ผู้ปกครองจะบอกว่า "ครูปุ้มไม่ต้องเกรงใจ คิดอีกก็ได้ค่ะ" ครูปุ้มอยากบอกว่า "ครูปุ้มรักการสอนและสอนเด็กๆด้วยหัวใจเสมอ ส่วนอื่นนั่นคือปัจจัยที่เกื้อหนุนเท่านั้น....

         สำหรับครูปุ้มเด็กๆคือ เด็กก็คือเด็ก เค้าพร้อมจะเรียนรู้ เด็กรับรู้ถึงความรักที่ครูมีให้ด้วยหัวใจ เด็กใช้เวลาไม่นานที่จะดูว่าครูคนไหนจริงใจและทุ่มเทกับเค้า เด็กโหยหาปฏิสัมพันธ์อันดีงามระหว่างตัวเค้าและคุณครู เด็กๆอยากรู้ อยากเห็น อยากให้ครูยอมรับและเด็กทุกคนมีศักยภาพในตัวเองอย่างที่ท่านนักปราชญ์ทั้งหลายบอกกล่าวคุณครูเสมอ การศึกษาในทุกวันนี้ ครูปุ้มก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่ามาถูกหรือมาผิดทาง อำนาจของครูปุ้มมีจำกัด แต่พลังและความรัก No limited เสมอจ๊ะ ทุกครั้งที่สอน นั่นคือชีวิตช่วงเวลาที่มีความสุข

       ทุกครั้งที่ตอบคำถามนั่นคือช่วงเวลาที่มีชีวิตชีวา ทุกครั้งที่ช่วยกันคิดนั่นคือช่วงเวลาที่ท้าทาย และทุกครั้งที่เด็กๆเข้าใจนั่นคือรางวัลของครู เด็กๆจ๊ะ โลกทุกวันนี้เปลี่ยนแปลงไปมาก การเรียนเก่งอย่างเดียวไม่ใช่คำตอบที่ตอบโจทย์ชีวิตอยู่ แต่การเรียนก็ยังเป็นวิธีการที่ช่วยเสริมสร้างความยุติธรรมให้กับชีวิตเราอยู่ดี ครูปุ้มอยากให้เด็กเข้มแข็ง เรียนรู้การตั้งเป้าหมาย เหมือนที่ครูปุ้มพาทำแผนที่ปีนเขาให้นั่นแหละจ้า เรียนรู้ความพยายาม ความอดทน เรียนรู้ที่จะสร้างความสามารถของตนเอง เรียนรู้ที่จะรักตัวเองและคนอื่น เรียนรู้ที่จะเท่าทันโลก

       ขอบคุณเด็กนักเรียนทุกคนที่เรามีช่วงเวลาด้วยกัน นักเรียนสารคามพิทยาคมที่ครูปุ้มฝึกสอน นักเรียนถนนหักพิทยาคมที่ครูปุ้มสอน และเด็กๆกลุ่มล่าสุดที่ครูปุ้มได้สอน ถึงเด้กๆจะมีความแตกต่าง หลากหลาย แต่ขอยืนยันว่าครุปุ้มทุ่มเทและทำหน้าที่ของการเป็นครูกับทุกๆคนอย่างเต็มที่ ครูปุ้มรักและศรัทธาในวิชาชีพนี้จ๊ะ ที่สำคัญเด็กๆก็เป็นที่รักของครูปุ้มเช่นกัน พยายาม มุ่งมั่น มีความสุข สนุกกับสิ่งที่ทำในทุกๆวันนะจ๊ะเด็กๆ

ปล.ครูรู้ว่าหนูเหนื่อยกับงานมาก แต่ขอให้รู้ไว้ว่า ทุกอย่างมีเหตุผลในตัวเอง มุ่งมั่นและทุ่มเทให้เต็มที่นะจ๊ะ ทุกคน