| อนุทิน ... ๒๘๑๖ |
"กลับคนเดียว ท่ามกลางป่าใหญ่"
เนื่องจากรถบัสมหาวิทยาลัยมีภารกิจรับนักศึกษาจากคณะเกษตรกลับเมือง เวลา ๑๕.๓๐ น. ทำให้เขาเร่งรีบที่จะออกจากมหาวิทยาลัยเร็วมาก ซึ่งนักศึกษาครูเป็นเลิศเพิ่งเลิกเรียน เวลา ๑๔.๐๐ น. ทานข้าว พบรุ่นพี่เพื่อนจัดสายรหัสกันก่อน บางคนต้องซื้อของ ซื้อข้าวเย็น จองตั๋วรถกลับบ้านเสาร์-อาทิตย์นี้ ทำให้เวลาไม่พอ ประธานฯ โทรมาขอผมว่า จะขอจัดการธุระให้เสร็จก่อน แล้วจะเหมารถแม่แตงกลับมาพร้อมกัน ผมอนุญาต แต่ห้ามกลับหลัง ๑๘.๐๐ น. เพราะมันมืดแล้ว ในป่าในดง
สำหรับผม ตัดสินใจนั่งรถกลับมากับรถบัสมหาวิทยาลัยคนเดียว มาลงปากทางพร้อมสัมภาระ ข้าวเย็น เดินเข้าอาคารที่พักอีกหลายร้อยเมตร ทางที่เคยเห็นกันว่า ทางลูกรังนั่นแหละครับ
เพิ่งมาถึงตะกี้ ก็บันทึกไว้กันลืม
ระหว่างรอเด็กกลับมา ก็ต้องคิดอะไรมากมายสำหรับกิจกรรมเย็นนี้
ยิ่งกว่า 7/11 นะครับ อาจารย์นพลักษณ์ ๙ Sila Phu-Chaya ;)...
อาจารย์ไม่ได้อยู่คนเดียวหรือเดินคนเดียวหรอกค่ะ ยิ่งในป่าใหญ่แบบนั้นมักจะมีเพื่อนร่วมทางเสมอค่ะ หนูไปอยู่ในป่าตลอด เพื่อนหนูเยอะ (เพื่อนที่มองไม่เห็นนะค่ะ)
เอ้า ดอกหญ้าน้ำ ไหงพูดเช่่นนี้เล่า ครูยิ่งเสียวสันหลังอยู่ครับ ;)...
จุ๊ จุ๊ จุ๊ ไม่ต้องกลัวหรออาจารย์ เรามีอาวุธประจำตัวอยู่แล้ว ( หน้าตาเป็นอาวุธน่ะ อิ อิ )
อ่ะ คุณ ชลัญธร ว่าแล้วก็เสียวสันหลังนะครับเนี่ย ;)...
กลัวตัวเอง 555