อนุทิน 109709

รู้ไหมฉันทุกข์ใจอะไรมากที่สุด คงไม่พ้นเรื่องระเบียบวิธีการของทางราชการ และระบบการจัดระเบียบว่าด้วยเรื่องงานเอกสาร งานธุรการ มันแย่มากจนฉันอยากเอ่อยอะไรมากกว่าแย่ แต่ถ้าฉันเอ่ยขึ้นมามันเท่ากับทำให้ฉันมีกิเลสเพิ่มมากขึ้น เป็นกิเลสที่ไม่เกิดผลดีกับชีวิตของฉัน นอกจากจะทำให้รู้สึกแย่ และมันอาจแอบเข้ามาอยู่ในจิตของฉันมากขึ้น เพิ่มปริมาณมากขึ้น ดังนั้นฉันจึงมีวิธีของฉันด้วยการเดินๆๆๆๆๆเดินแล้วก็โล่ง ฉันสอนผู้ป่วยให้สลัดความโง่ได้ ฉันก็ต้องทำได้ ไม่ว่ามันจะหนักหนาอย่างไร ไม่ว่าคุณจะคิดอย่างไร ฉันก็ยังแสดงเจตนาเดิมว่าฉันทำเพื่อขจัดความโง่เขลาเบาปัญญาของฉันเอง และฉันจะไม่ตกเป็นทาสให้กับระบบราชการที่ยังล้าหลังความเจริญอีกต่อไป แต่ฉันจะพยายามเข้าไปใหม่ด้วยความเห็ฯใจพวกคุณที่ยังคงต้องทำงานภายใต้ความไม่เอื้ออาทรของระบบ สิ่งนี้แหละทำให้ฉันเห็นอะไร ...ฉันมองเห็นว่า ระบบราชการที่ไม่แต่จะมีหัวแปลกๆให้คนทำงานแล้ว มันยังใส่อัตตาให้เขาเหล่านั้นอย่างชนิดที่แกะก็ไม่ออก แต่นี่แหละจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ขึ้น คนของราชการ ฉันก็เคย และปัจจุบันนี้ฉันก็ยังเป็นคนของราชการในรูปแบบของข้าราชการที่เกษียณคือหยุดทำงานประจำที่เคยทำมา แต่ฉันไม่ได้หยุดงานที่ฉันมีความรู้ความสามารถ ฉันยังคงเเดนไปในเส้นทางที่หัวใจ และความหวังว่า วันหนึ่งระบบราชการที่อืดดดด ช้า และไม่เอื้อให้กับความคล่องตัวเพื่อให้งานราชการบังเกิดผลดี ต่อประเทศชาติละก็ หนทางแห่งความหลุดจากระบบเต้าล้านปีก็คงอีกยาวไกล นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ระบบราชการก่อมะเร็งขึ้นในตัวผู้ปฏิบัติมากมาย พวกเขาต่างต้องทนทุกข์ทรมานกับงานประจำเช่นนั้น กับระบบเช่นนั้น ...อยากบอกว่าไม่มีอะไรแปลงแปลงไม่ได้หรอกนะ ถ้าคุณคิดจะเปลี่ยนแปลง อยู่ที่ตัวคุณเองว่าจะกล้าหาญ และทนต่อแรงต้านได้ดีเพียงใดเท่านั้น เพื่อผลที่ดีกว่า สุขภาพที่ดี ต้องมาคู่กันทั้งกายและใจ นโยบายที่ไม่เอื้อให้เกิดความสุขในการทำงานควรได้รับการแก้ไขเปลี่ยนแปลงจากผู้ปฏิบัติมิใช่หรือ.....ฉํนสบายใจและก้าวเดินหน้าต่อไปแล้วในขณะที่กำลังเขียนบันทึกนี้ และงานของฉันกำลังก้าวไปอย่างเข้าใจ เพื่อพลังชีวิตที่เผลอแวะลงข้างทาง ชั่วอึดใจนั้น......บ่ายนี้ต้องร่วมวางแผนงานต่อ เพื่อความหวังของผู้ป่วย

เธอเห็ฯท้องฟ้านั่นไหม....บางครั้งเมฆมาบัง แต่ไม่นานเมฆก้อนนั้นจะลอยจากไปและหรือเปลี่ยนสภาพเป็ฯสายฝนอันชุ่มฉ่ำ ..ขอบคุณพี่go thank a lot.