อนุทิน 109685
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
เขียนเมื่อเสร็จภารกิจของวัน.. ผมเป็นคนแปลกหน้าที่นี่...แต่ผมรู้สึกอบอุ่นสบายใจที่สุด
ผมเดินทอดน่องสบายๆในสวนสวยๆของรีสอร์ท...อากาศที่นี่เย็นลงทันที เมื่อตะวันชิงพลบ
ชีวิตเดินช้าๆ ช่วงเวลาพักผ่อนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติสงบ สายน้ำข้างที่พักไหลอ้อยอิ่ง ข้างหน้าต่างกิ่งไผ่ที่โน้มกิ่งลงมาเกือบจะเอื้อมถึงจากไผ่กอใหญ่ริมฝั่งน้ำ
ลมพัดโชยเบาบาง...กลิ่นดอกไม้ไม่ทราบชนิดส่งกลิ่นหอมแรงขึ้นเมื่อขอบฟ้าขลิบทองถูกแทนไปด้วยผ้าคลุมสีหม่น...ความมืดโรยตัวจางๆ
อีกไม่กี่เพลา...ที่นี่ก็จะมืดเเล้ว
ความเห็น (2)
ไม่มีคนเดินด้วยหรือคะนั่น
อ๋อ ! ไปทำงาน
มาทำงานครับ... ว่างจะโผล่หน้าไปทักทายที่ รพ.เลยนะครับ หมอครับ :)