อนุทิน 109591
dejavu monmon
เขียนเมื่อเช้านี้ เปิดไปดูภาพธรรมชาติแห่งหมู่บ้านคีรีวง อ.ลานสกา จ.นครศรีธรรมราช..ซึ่งน้องคนหนึ่งส่งลงใน facebook ผมเห็นภาพแล้วพลอยเย็นไปด้วย จึงแต่งกลอนนี้ขึ้นมาซึ่งควรอ่านเป็นสำเนียงใต้ "น้ำเขียวเขียวงามงามฉ่ำแท้...ครั้นแลแลต้าเหลียวน่ามอง...คีรีวงวงกตขุนคีรีก้อง...มวลแมกไม้ไม้ป้องชีพนานา...น้ำจากเขาเขาหลวงทอดยาวยาว...มีเรื่องราวแต่ก่อนให้ย้อนหา...ผูกชีวิตหลายชีวิตแต่นานมา...คือเรื่องราวธารทาจวบบัดดลฯ"
เมื่อประมาณปี ๒๕๓๗-๒๕๓๙ ผมและเพื่อนๆเคยไปสอนหนังสือฟรีกันที่วัดคีรีวง ซึ่งอยู่ท่ามกลางหมู่บ้านแห่งนี้ และเมื่อเดือนก่อนผมและคู่ชีวิตไปงานแต่งงานของลูกสาวแม่พาสน์กับพ่อเอิบ (ผมเรียกว่าแม่กับพ่อเพราะเคยเอาข้าวเอาน้ำมาให้พวกเรากิน ตลอดถึงมังคุด ทุเรียนกวน กะท้อนหวานใบใหญ่และอาหารอื่นๆ) ผมไม่พบท่านเป็นเวลาหลายปี ก่อนลากลับ ผมขอกอดแม่หน่อย แม่ร้องไห้เลย แน่นอนผมยังระลึกถึงท่านเสมอ และท่านก็เอารูปผมมาให้ดู ว่าท่านยังเก็บรักษาไว้อย่างดี ด้วยกลัวพ่อจะน้อยใจ จึงเข้าไปกอดท่านด้วย กอดเสร็จพ่อเดินเข้าบ้าน (เกิดอะไรหนอ) เราจากลากันด้วยความอาลัย ผมยังระลึกถึงท่านเสมอ และตั้งใจว่า หากกลับหาดใหญ่และขับรถไป ผมจะแวะทุกครั้ง
ความเห็น (2)
ที่ คีรีวง ผมคิดถึงพี่หนุ่ย (ที่ล่วงลับ) คิดถึงพี่เขาทุกครั้งครับ
- วันก่อนที่ไปงานแต่งงาน ให้หลังสองวัน ทราบว่า น้ำป่าไหลหลากพัดพาคนเล่นน้ำที่ท่าหาเสียชีวิตไปสองศพครับ
- คีรีวงอากาศดี กลางคืนอาจน้องๆของปายครับ ที่มั่นใจอย่างหนึ่งคือ ผลไม้ไม่มีสารเคมี