อนุทิน 109510

อาหารเช้าวันนี้ เป็นข้าวแกงที่ตลาดปะตง สอยดาว จันทบุรี ท้องฟ้า แจ่มใส อากาศเย็นสบาย จากนั้นแวะเข้าไปหาที่ทำเล็บในตลาด มีอยู่ร้านหนึ่งเห็นว่างคน จึงแวะเข้าไป เจ้าของร้านไม่อยู่ พบแต่ลูกจ้าง เป็นสาวสวยวัยยี่สิบต้นๆ ผิวขาว หน้าตาดี
ถามว่า "ทำเล็บหรือเปล่า"
" ได้เลยคุณลุง" นี่คือ คำตอบ เข้าทางฉันแล้ว

"หนูเป็นคนที่นี่หรือ"...
"เปล่า หนูเป็นคนฝั่งโน้น"

คนฝั่งโน้น ความหมายก็คือ เป็นคนเขมร เธอมาอยู่ที่นี่นานสามปีกว่า จึงไม่แปลกเลยที่สำเนียงไทยของเธอค่อนข้างชัดเจน ผิวเธอขาว เป็นลูกครึ่งเขมรญวน

รู้เพิ่มว่า เธอถือพาสปอร์ตเขมร มีวีซ่าเข้ามาอย่างถูกต้อง ประมาณสองเดือนต้องไปที่ด่านชายแดน เพื่อปั๊มหลักฐานการเข้าออก เพื่อจะได้อยู่ต่อ เวลาเข้าๆออกๆด่านเล็กๆชายแดนเขมรไทย จะสะดวก เด็กคนนี้ เป็นคนช่างพูด ชวนลูกค้าคุยตลอด

"ปกติเสียเงินด่านละร้อย แต่บางทีหนูไม่เสียตังค์นะ หนูใช้ความสวยแทนเงิน ไอ้พวกตม.ทั้งสองฝั่งแหละชอบกอร่อกอติกกับหนู ทำให้หนูประหยัดไปได้เยอะ" เธอเล่าให้ฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ

"ระหว่างอยู่ที่นี่ เวลาออกไปตลาด ถูกเจ้าหน้าที่ไทยขอตรวจบัตรบ่อยมาก"
"ทำไมล่ะ" ฉันซักต่อ
"ลุงเข้าใจไหม หนูหน้าตาดีไงลุง เขาจึงหาเรื่องตรวจหนูอยู่เรื่อย มีคนเขมรเยอะแยะ ที่เข้ามาอยู่อย่างไม่ถูกต้องนัก แต่ไม่ค่อยถูกตรวจบัตร เพราะสาวเขมรส่วนใหญ่ไม่สวยและดำ"

คนน่าตาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง อันนี้ทุกคนรู้ แต่คนหน้าตาขี้เหร่บางครั้งได้เปรียบนี่สิ ไม่ค่อยได้ทราบกัน...ว่าไปแล้ว ยุติธรรมดีเน๊าะ