อนุทิน 109485

แดดสุดท้าย...

ผมเข้ามาเขียนบันทึกที่นี้...ด้วยถือว่ากำลังทำกุศล (ให้ตนเอง)

บางวันเขียนได้สูงสุดถึง 5 บันทึก (แต่น้อยกว่าอาจารย์กะปุ๋ม...ต้นแบบของผม..ที่ทำได้ 7 บันทึก)

(แต่คุณค่าของบันทึกของอาจารย์ย่อมดีกว่าผมแน่นอน)

แต่ทำไปสักพักก็เกิดอาการเมื่อยมือ

ล้าที่นิ้วมือต้องพักการเขียนชั่วคราว...เปลี่ยนอิริยาบถไปทำอย่างอื่นแทน

ความขัดแย้งธรรมชาติธรรมดา

จึงเป็นเครื่องหมายที่ทำให้เรารู้จักประมาณกาลและเวลา

และถ้าผมหมั่นสังเกตความขัดแย้งตามธรรมดา

ในที่สุด...ผมจะพบทางสายกลางของตนเอง....