อนุทิน 109232

วันพฤหัสบดี ที่ 7 มิถุนายน 2555

@ เหตุผลที่ชอบเรียนภาษา  ^_^ เพราะสนุกกับการ"คิดภาษา" นี่เอง
ก)  เทคนิคการคุยกับเด็กเล็กๆอย่างมีความสุข คือการคุยเรื่องที่เขาอยากคุย..แม้ว่าเราจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆเลย..
..และแน่นอน..เด็กๆจะมีความสุข
ข)  เทคนิคการคุยกับเด็กเล็กๆอย่างมีความสุข คือการคุยเรื่องที่เขาอยากคุย..แม้ว่าเราจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆเลย...
..และแน่นอน..คนที่มีความสุข..คือเด็กๆ  ;-)

@ งานหนัก คือการฝึกคนให้มีน้ำใจ ซึ่งยากพอๆกับการฝึกคนมีน้ำใจ ให้หยุดแสดงน้ำใจสักหนึ่งครั้ง...
..งานนี้หนุกหนานที่สุด และถือเป็นการประกันคุณภาพที่ไม่เข้าเกณฑ์อะไร แต่ได้ใจตามเกณฑ์มาตรฐานของตัวเอง
..ตัวบ่งชี้ ของเด็กที่ถึงฝึก
1.เด็กจะพูดว่า "อาจารย์มีอะไรให้หนูช่วยมั้ยคะ" ในขณะที่อาจารย์ยืนอยู่ใกล้ ระยะที่พอใช้ถึง
2. เด็กจะลงมือช่วยงานทันที ไม่ต้องรอให้ขอความช่วยเหลือ และไม่ต้องบอกว่าต้องทำอย่างไร
3.เด็กจะช่วยจนถึงที่สุด และจะขอร้องขอมาช่วยงานโดยไม่ต้องร้องขอ
...รู้สึกดีใจและทึ่งพวกเขาด้วยใจจริง ในโลกยุคนี้ ยังมีคนที่เป็นแบบโลกยุคก่อนให้เราได้มีวาสนาเจอเหมือนกัน...มั่นใจว่าเป็นเพราะคนในครอบครัวเขาบ่มเพาะมาโดยแท้ ...(รู้สึกว่าเป็นวาสนาที่ได้เจอจริงๆ)

@ เด็กเก่งสอนง่าย เด็กอ่อนสอนยาก แต่ทิ้งไม่ได้
เด็กเก่ง หมายถึงเด็กที่คิดเป็น และรู้จักคิด
เด็กอ่อน หมายถึงเด็กที่คิดไม่เป็น และขี้เกียจคิด
และตัวชี้วัดไม่ใช่แค่ผลสัมฤทธิ์ฯ ...แต่เป็นทักษะชีวิต..

@ จริงๆนะเนี่ย (= แปลว่ารู้สึกยังงี้จริงๆนะเนี่ย)
ผลข้างเคียงของการทำงานในระบบประกันคุณภาพ... คือการโกรธอะไรสักอย่าง แบบที่เราตอบไม่ได้ว่าโกรธทำไม โดยเฉพาะเมื่อได้ยินประโยคที่ว่า "เขาอุตส่าห์คิดมาให้อย่างดีแล้ว"  และเราคิดว่ามันไม่จริง ..ทั้งๆที่เรารู้สึกว่า"มันก็จริง (แหละ....แต่...)"...